Κάποτε, ένα φάντασμα απειλούσε να επιφέρει δραστικές και ζωογόνες αλλαγές στην Ευρώπη. Εκείνο εξαερώθηκε. Και το βρίσκεις μονάχα στις γραμμές του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ετούτο, το φάντασμα της Ακροδεξιάς, είναι υπαρκτό και λίαν επίφοβο.

Όταν άρχισε να θρώσκει στην Ευρώπη η Ακροδεξιά, κάποιοι μιλούσαν για χρόνια ασθένεια, αλλά όχι για απειλή. Σήμερα προβληματίζονται και ανησυχούν, καθώς η εν ευρεία εννοία Ακροδεξιά επελαύνει στην Γηραιά Ηπειρο.

Συγκεκριμένα:

Ασύλληπτο ποσοστό της Λεπέν στην Γαλλία, συντριπτική επικράτηση του Ορμπαν στην Ουγγαρία (για τέταρτη φορά), μεγάλη άνοδος και συμμετοχή του ακροδεξιού VOX στην κυβέρνηση Καστίλλης-Λεόν στην Ισπανία, υψηλά ποσοστά ακροδεξιών κομμάτων στην Σκανδιναβία, την Πολωνία και την Αυστρία και βόμβα μεγατόνων από την Ιταλία: σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το υπερσυντηρητικό, φασιστικών αποχρώσεων, κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας»(Fratelli d΄Italia) αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 22%!

Οι σειρήνες ήχησαν πρώτα στη Γαλλία, όταν ο Ζαν Μαρί Λεπέν εκτίναξε το περιθωριακό «Εθνικό Μέτωπο» από το 1% (1974 και 1981) στο 15% το 1988 και κατάφερε το 2002 να προκριθεί στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών Εκλογών, προσπερνώντας τον Λιονέλ Ζοσπέν, υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ο Ζακ Σιράκ επανεξελέγη με 82,21%).

Παρά τις αξιοπρόσεκτες επιδόσεις της Ακροδεξιάς στη Γαλλία- που; στη Γαλλία!- η Ευρώπη συνέχισε τον νήδυμο ύπνο της. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε σε τι οφείλεται η ανησυχητική άνοδος των φαιών.

Δηλαδή, ποιες είναι οι επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, της παγκοσμιοποίησης, του μεταναστευτικού, αλλά και της αντιμετώπισης που τυγχάνουν από λογής εκσυγχρονιστές οι έννοιες της πατρίδος και του έθνους, οι οποίες αφέθηκαν βορά στην Ακροδεξιά.

Ψηλομύτες διανοούμενοι απέδιδαν την δυναμική αυτή στον λαϊκισμό της Ακροδεξιάς που πείθει τα «κατώτερα στρώματα» της γαλλικής κοινωνίας, τα οποία θεωρούσαν-και θεωρούν-ευεπίφορα στα εθνικιστικά, ρατσιστικά και λαϊκίστικα κηρύγματα.

Με εξαίρεση τον σεβάσμιο Αλαίν Μπαντιού, που είχε χαρακτηρίσει ρατσιστικές τις θέσεις των εν λόγω διανοουμένων, ουδείς στοχαστής, πανεπιστημιακός και πολιτικός θεώρησε σκόπιμο να εγκύψει στο πρόβλημα και να δεί τι πραγματικά συμβαίνει.

Ωσπου ήρθε η σειρά της Μαρίν Λεπέν. Ο ψιμυθιωμένος ακροδεξιός λόγος της, ενισχυμένος από αριστερές απόψεις (!) και διαστρεβλωμένο Γκράμσι-τάραξε για καλά τα νερά: το 2012 βγήκε τρίτη με 17,9%, το 2017 πήρε 33,9% και τώρα έφτασε στο 41,5%!

Ε, τώρα συνειδητοποιούν ορισμένοι ότι δεν πρόκειται για «χρόνια ασθένεια» αλλά για πραγματική απειλή. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, ακούγονται πάλι οι ίδιες αμήχανες κοινοτοπίες για την άνοδο της Ακροδεξιάς. Καμμία εμβάθυνση, καμμία τολμηρή προσέγγιση σχετικά με κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα ζέοντα ζητήματα.

Ο κατεστημένος συστημικός λόγος αρκείται σε απλουστευτικές ερμηνείες, σε καταγγελίες, σε προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που εγκυμονεί για την Ευρώπη η άνοδος της Ακροδεξιάς και σε εκστρατείες για συσπείρωση των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων στις (προεδρικές) εκλογές, ώστε να αποτραπεί το μοιραίο. Αμηχανία στο έπακρο και στρουθοκαμηλισμός…

Η τελευταία-έστω δημοσκοπικής τάξεως- εξέλιξη στην Ιταλία δημιουργεί εκρηκτικό σκηνικό. Το κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας», με επικεφαλής την φιλόδοξη Τζώρτζια Μελόνι, υπουργό Νέας Γενιάς σε κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι, δύσκολα κρύβει τους δεσμούς του με την φαιά εποχή της Ιταλίας:

Αρνείται να καταδικάσει τον Μουσολίνι, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για διαφορετική πολιτική εποχή, διατηρεί στο σήμα του την φλόγα που καίει στον τάφο του δικτάτορα (σύμβολο για τους Ιταλούς φασίστες), έχει σκληρές θέσεις για το Μεταναστευτικό και ξιφουλκεί εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για τον Γκράμσι δεν λέει τίποτε ακόμη…

Ιδού, λοιπόν, το εκρηκτικό σκηνικό, τουλάχιστον σύμφωνα με την προαναφερθείσα δημοσκόπηση: στο 22% τα «Αδέλφια της Ιταλίας», στο 15% η «Λέγκα του Βορρά» και στο 8% το «Φόρτσα Ιτάλια» του Μπερλουσκόνι.

Σήματα λυγρά όλα αυτά εν όψει των Δημοτικών Εκλογών στις 12 Ιουνίου και των Βουλευτικών το 2023. Το φάντασμα της Ακροδεξιάς πλανάται στην Ιταλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν αντιμετωπιστεί κατά το σύνηθες-επιδερμικά, αμήχανα και απλώς καταγγελτικά- δεν θα συνιστά έκπληξη η περαιτέρω ενδυνάμωση της φαιάς δυναμικής.

www.news247.gr