Ο δίκαιος αγώνας των αγροτών [ηχητικό]

Στην εκπομπή «Ενδείξεις – Αποδείξεις» του Ionion FM

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που ξεσπούν σε όλη τη χώρα δεν είναι μια «στιγμιαία» αντίδραση. Δεν είναι ούτε αποτέλεσμα υποκίνησης, ούτε μια ακόμη διαμαρτυρία που απλώς επιδιώκει να ταράξει την κυβερνητική ηρεμία. Είναι κραυγή. Κραυγή ανθρώπων που ζουν καθημερινά με το άγχος του αν θα μπορέσουν να κρατήσουν τη γη τους, το σπίτι τους, την αξιοπρέπειά τους.

Σε μια χώρα όπου το κράτος της Δεξιάς παρουσιάζει τον εαυτό του ως «σύγχρονο» και «μεταρρυθμιστικό», η πραγματικότητα για τον αγροτικό κόσμο παραμένει αμείλικτη: έλλειψη σχεδίου, τιμές που εξανεμίζουν το εισόδημα, κόστος παραγωγής που αυξάνεται χωρίς φρένο, υποδομές εγκαταλελειμμένες και ένα φορολογικό/ασφαλιστικό πλαίσιο που συχνά λειτουργεί ως τιμωρία αντί για στήριξη.

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιλέγουν την εύκολη αφήγηση – πως δήθεν «οι αγρότες παρασύρονται», πως «ο διάλογος είναι ανοιχτός» και πως «οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές». Αλλά ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει υπερβολή το να μην μπορείς να καλλιεργήσεις; Ποιος μπορεί να μιλήσει για «διάλογο» όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς να ακουστεί η φωνή των ανθρώπων της υπαίθρου;

Ο αγρότης δεν ζητά πολυτέλειες. Ζητά δικαιοσύνη. Ζητά πολιτικές που να σέβονται την πραγματικότητα της ελληνικής γης. Ζητά κράτος – όχι έναν πανίσχυρο μηχανισμό επικοινωνίας που παράγει ωραίες δηλώσεις και κενές υποσχέσεις. Όπως τόνισα στην εκπομπή «Ενδείξεις – Αποδείξεις», πρόκειται πλέον για μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον κόσμο της πραγματικής οικονομίας, της εργασίας και της αγωνίας και τον κόσμο της εξουσίας που λειτουργεί πίσω από κλειστές πόρτες, με αριθμούς και πίνακες που δεν αποτυπώνουν ποτέ τη ζωή στο χωράφι.

Οι αγρότες δεν είναι μόνοι.

Κάθε Έλληνας που καταλαβαίνει τι σημαίνει να παλεύεις ενάντια σε ένα μοντέλο εξουσίας που έχει χάσει την επαφή με τη βάση της κοινωνίας, βρίσκεται δίπλα τους. Και όσο το κράτος της Δεξιάς συνεχίζει να υποτιμά τη νοημοσύνη και την υπομονή τους, τόσο οι κινητοποιήσεις θα αποκτούν βαθύτερο περιεχόμενο: όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό. Γιατί στο τέλος, το ζήτημα δεν είναι απλώς η επιβίωση του αγροτικού κόσμου – είναι η επιβίωση της ίδιας της ελληνικής υπαίθρου ως ζωντανού πυλώνα της χώρας.

Ο αγώνας τους είναι δίκαιος. Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να τον συκοφαντήσουν, η αλήθεια έχει έναν τρόπο να επιμένει.