Βάσω Σωτηροπούλου: «Η Δικαιοσύνη δε θα ρθει μοναχή της…» Ν. Καζαντζάκης

Πριν λίγες μέρες όλη η Ελλάδα αναστέναξε με ανακούφιση στο άκουσμα της είδησης ότι ο πατέρας των Τεμπών σταματάει την απεργία πείνας έχοντας τη διαβεβαίωση ότι τα αιτήματά του θα ικανοποιηθούν από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Μια ελληνική Δικαιοσύνη με Δ κεφαλαίο,καθότι θεσμός που όμως ουκ ολίγες φορές το κύρος του επλήγη ανεπανόρθωτα. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα είχαν λογοδοτήσει όλοι όσοι ενεπλάκησαν φανερά ή όχι στο έγκλημα των Τεμπών. Υπεύθυνοι(και ανεύθυνοι)θα έπρεπε να είχαν σκύψει ταπεινά το κεφάλι τους και να ζητούν συγγνώμη κάθε μέρα από τους γονείς που έστειλαν τα παιδιά τους μια εκδρομή με το τρένο και τα πήραν πίσω σε σακούλα.

Όμως σ’ αυτή τη χώρα όσο κλυδωνίζονται οι θεσμοί τόσο περισσεύει το θράσος.

Πολιτικά πρόσωπα σε ηγετικές θέσεις δεν αντιμετώπισαν με σεβασμό αυτούς τους σακατεμένους γονείς και σε όλη αυτή την πολιτική αναλγησία δεν άνοιξε ρουθούνι. Σ’ αυτή τη χώρα θα έπρεπε να έχουμε πάνω από όλα σεβασμό,αλλά,πρωτίστως,αυτοσεβασμό.

Όσο ο άνθρωπος με το σταθερά καθαρό βλέμμα αρνούνταν την τροφή, πλήθος κόσμου πέρασε να του σφίξει το χέρι. Δεν θα σταθώ στους “διάσημους”, “επώνυμους” που έπαιξαν στα social media. Θα σταθώ στους μαθητές ενός μουσικού σχολείου που έπαιζαν τραγούδια έξω από τη σκηνή του, σ’ ένα κορίτσι που του χάρισε ένα λουλούδι, σ’ έναν νέο που του χάρισε μια εικόνα του Χριστού και σε μια δρομέα που σταμάτησε την κούρσα της για να τον εμψυχώσει.

Η όμορφη Ελλάδα μια γροθιά εκεί που πρέπει. Ο πατέρας εντέλει έφαγε μια κουταλιά σούπα από το χέρι της γυναίκας του κι ήταν σαν να πήγε και στο δικό μας σφιγμένο στομάχι. Ύστερα με ευγένεια ευχαρίστησε τον κόσμο που ερχόταν υπό βροχή να τον στηρίξει. Οι επόμενες μέρες θα τον βρουν να περιμένει την εκταφή του παιδιού του κι είναι τόσο ανατριχιαστικά μακάβριο όσο ακριβώς ακούγεται.

Οι μαύρες σακούλες θα ανοίξουν και με τις κατάλληλες διαδικασίες η αλήθεια κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί. Ήταν δυστύχημα ή όχι; Ένας γκραφίστας από τη Θεσσαλονίκη, ένας νέος άνθρωπος ζωγράφισε σ’ έναν τοίχο μια σακούλα κι από μέσα ένα απλωμένο χέρι να ζητά Δικαιοσύνη. Το γκράφιτι είναι γροθιά στο στομάχι μας, όπως κι εκείνη η μαύρη μέρα..

Ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία.

Βάσω Σωτηροπούλου
Πρόεδρος ΔΣ Ανδραβίδας Κυλλήνης
Εκπαιδευτικός.