Εκείνα τα… λεφτά, θυμάστε; Ναι, εκείνα που έταζε κάποια «φωτισμένη» ψυχή για την ανάπτυξη της λίμνης Πηνειού. Τα αόρατα, τα μυθικά, τα μαγικά. Πέρασαν τα χρόνια, στέγνωσε η λίμνη, στέγνωσε κι η μνήμη μας, αλλά τα λεφτά… ακόμα ταξιδεύουν στον δρόμο προς την λίμνη. Ίσως τα έχει καθυστερήσει η κίνηση.
Α, ναι! Ήταν τότε που μαζεύτηκαν όλοι οι «πικραμένοι», έκαναν σύσκεψη υπό την «προεδρία» της και μοίραζαν υποσχέσεις πιο γενναιόδωρα κι από κουφέτα σε γάμο. Βαρύγδουπες δηλώσεις, φωτογραφίες με σταυρωμένα χέρια και αποφασιστικά βλέμματα… το έργο να το λες και «αναπτυξιακή τραγωδία σε τρεις πράξεις».
Και τώρα; Μόνο κάτι πάπιες που κοιτούν απορημένες – κι αυτές ίσως περιμένουν τα κονδύλια να πέσουν από τον ουρανό.
Τελικά, η μόνη ανάπτυξη που είδαμε ήταν στις υποσχέσεις. Εκεί, πράγματι, σημειώθηκε πρόοδος: από λόγια σε μεγάλα λόγια, κι από μεγάλα λόγια σε… ακόμα μεγαλύτερα.