Ζαχάρω: «Έφυγε» 108 χρονών η Αναστασία Λαχανά – Τσόπελα

Η κοινωνία του δήμου Ζαχάρως αποχαιρέτησε στην εκκλησία του Μπισχινίου μια γυναίκα, που έζησε πάνω από έναν αιώνα, συγκεκριμένα 108 χρόνια ζωής, γεμάτα εμπειρίες, μνήμες, στιγμές δύσκολες και όμορφες, και κυρίως γεμάτα σοφία. Όπως αναφέρει η Τριανταφυλλιά Νιάρχου, «ήταν μια πατριώτισσά μας που δεν κράτησε απλώς στη μνήμη της την ιστορία, αλλά τη μετέφερε με γενναιοδωρία σε όσους θέλησαν να ακούσουν.

Την Αναστασία Λαχανά – Τσόπελα του Νικολάου και της Παναγιώτας Αβραμόπουλου. Η μνήμη της ήταν καθαρή, φωτεινή και η ψυχή της γεμάτη αγάπη για τον τόπο και για τη ζωή. Έζησε με αξιοπρέπεια και έφυγε αφήνοντας πίσω της φως.

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1918 – 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025.
Ένας αιώνας ζωής και παραπάνω. Μια ζωή δύσκολη, γεμάτη περιπέτειες . Πόλεμοι, καταστροφές, στερήσεις. Εποχές που η μόρφωση ήταν καθαρά ανδρικό δικαίωμα, που οι γυναίκες μπορούσαν να βγουν στην παραγωγή μόνο σε καθαρά «γυναικεία» επαγγέλματα που ταίριαζαν στη φύση της. Εντονότατες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.

Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον πατριαρχικό και έτρεφαν, και οι τρεις αδελφές πολύ σεβασμό στον πατέρα τους. Είχαν τις καλύτερες κριτικές, σαν κορίτσια εκείνης της εποχής. Ο πατέρας τους φρόντισε να διαβάζουν εκτός ωραρίου του σχολείου. Είχαν γίνει συνδρομήτριες στο περιοδικό «ΗΛΙΟΣ» και από εκεί μάθαιναν πάρα πολλά πράγματα για την κοινωνική τους και προσωπική τους μόρφωση. Μέσα σε αυτόν τον αιώνα γεννήθηκε, μεγάλωσε, διαμόρφωσε τον χαρακτήρα, καλλιέργησε το μυαλό της η Αναστασία Λαχανά – Τσόπελα ( όπως την έχουμε συνηθίσει στο χωριό μας, η Αναστασία του Λαχανά). Η θεία Αναστασία, διατηρούσε στη μνήμη της αναλλοίωτες όλες τις αναμνήσεις και τις θύμησες από το χωριό μας.

Όποιος είχε την τύχη να την γνωρίσει από κοντά , νοιώθει μεγάλη υπερηφάνεια για όλη εκείνη τη γενιά. Προσωπικά είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της για τη συγγραφή του τελευταίου μας βιβλίου μας από τη ΣΑΡΕΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΔΟΝΑ και με βοήθησε να καταγράψω γεγονότα, να φωτίσω πτυχές της ιστορίας που αλλιώς ίσως να χάνονταν. Σε κάθε της περιγραφή ήταν σαν να μιλούσε από μέσα της, η φωνή μιας ολόκληρης γενιάς που πέρασε και έμαθε να αντέχει, να παλεύει και να μην ξεχνά.

Σε μένα στάθηκε γενναιόδωρη, γιατί μου χάρισε κομμάτια από το χθες για να πλέξω το νήμα της μνήμης, που θα ταξιδέψει και στο αύριο. Δεν ήταν μόνο μια υπερήλικη. Ήταν ένα φως σε καιρούς θαμπωμένους. Μια γιαγιά σοφή, που δεν γέρασε ποτέ στο μυαλό. Έφυγε ήσυχα, μέσα από την αγάπη των παιδιών της και όλων των συγγενών της. Καλό σου ταξίδι, Θεία Αναστασία, θα σε θυμόμαστε όχι με λύπη – αλλά με τιμή. Γιατί εσύ, δεν ήσουν απλώς μια παρουσία. Ήσουν μια εποχή. Ας είναι αιωνία σου η μνήμη».

www.patrisnews.com