Ο Δεκαπενταύγουστος: Η γιορτή της Παναγιάς, η γιορτή της Ελλάδας

Ο Δεκαπενταύγουστος, η Κοίμηση της Θεοτόκου, δεν είναι απλώς μια μεγάλη θρησκευτική εορτή· είναι μια ημέρα που ενώνει την πίστη με την παράδοση, τη θρησκευτική κατάνυξη με τη γιορτινή ατμόσφαιρα του καλοκαιριού. Για την Ορθοδοξία, η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την «Πάσχα του καλοκαιριού», καθώς τιμάται η μετάσταση της Παναγίας στους ουρανούς, με την εκκλησία να την υποδέχεται ως «Μητέρα της Ζωής».

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τα ορεινά χωριά της ηπειρωτικής χώρας, ο Δεκαπενταύγουστος είναι μέρα χαράς αλλά και συγκίνησης. Οι εκκλησιές στολίζονται με λουλούδια, οι εικόνες της Παναγίας λιτανεύονται στα σοκάκια, ενώ οι πιστοί συρρέουν για να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν. Άλλοι ζητούν παρηγοριά, άλλοι ευχαριστούν για τα καλά που έλαβαν, κι όλοι νιώθουν πως μιλούν στη Μάνα που ακούει και πονά για τα παιδιά της.

Η μέρα αυτή είναι και αφορμή συνάντησης. Χωριά γεμίζουν από κόσμο, ξενιτεμένοι επιστρέφουν για να γιορτάσουν με τις οικογένειες και τους φίλους τους. Το απόγευμα και το βράδυ, τα πανηγύρια παίρνουν τη σκυτάλη: μουσικές, χοροί, τραπέζια στρωμένα με τοπικές λιχουδιές, γέλια και κουβέντες που διαρκούν ως αργά.

Ο Δεκαπενταύγουστος είναι κάτι παραπάνω από γιορτή. Είναι μια υπενθύμιση ότι, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, υπάρχει χώρος για πίστη, ελπίδα και ανθρώπινη ζεστασιά. Είναι μια μέρα που η Ελλάδα, σε όλο της το εύρος, μοιάζει να πάλλεται στον ίδιο ρυθμό: τον ρυθμό της μνήμης, της παράδοσης και της αγάπης προς την Παναγιά.