Για ποιο λόγο να νιώθει… περήφανος κάποιος που ζει στην Αμαλιάδα; – Όταν η εγκατάλειψη βαφτίζεται πρόοδος

Από τις ρίζες του αρχαίου πολιτισμού ως την καθημερινότητα των ανθρώπων της, η Αμαλιάδα δίνει πολλούς λόγους για να νιώθει κανείς περήφανος που ζει εδώ. Βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από την αρχαία Ήλιδα, την πόλη που υπήρξε διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα.

Οι κάτοικοι της Αμαλιάδας έχουν μέσα τους ριζωμένη την έννοια της ιστορίας, της παράδοσης και του πολιτισμού. Ζουν δίπλα σε μνημεία παγκόσμιας σημασίας και νιώθουν την ιστορία να τους αγγίζει καθημερινά. Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Επίσης,Το κλίμα, οι αποστάσεις, η επαφή με τη γη και τη θάλασσα, κάνουν την καθημερινότητα πιο ανθρώπινη.

Αλλά από την άλλη, σήμερα, πώς μπορεί να νιώθει περήφανος ένας πολίτης, όταν η πόλη του βουλιάζει στη στασιμότητα, την αδιαφορία και την εγκατάλειψη;

Η Αμαλιάδα θα μπορούσε –και αξίζει– να είναι μια πόλη-πρότυπο για τη Δυτική Ελλάδα. Με ιστορία αιώνων, προνομιακή γεωγραφική θέση και ανθρώπους με δυναμική, η πόλη αυτή είχε όλες τις προϋποθέσεις να ανθίσει. Όμως η πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται υπό την παρούσα δημοτική αρχή Ήλιδας, μόνο υπερηφάνεια δεν γεννά.

Η πόλη της χαμένης ευκαιρίας

Αντί να αποτελεί κέντρο πολιτισμού και ανάπτυξης, η Αμαλιάδα μοιάζει όλο και περισσότερο με σκηνικό εγκατάλειψης. Η εικόνα μιας πόλης που μαραζώνει δεν είναι τυχαία – είναι το άθροισμα παραλείψεων και κακοδιαχείρισης.

Η καθημερινότητα που προσβάλλει

Οι πολίτες ζουν την υποβάθμιση καθημερινά. Οι δημοτικοί άρχοντες και… αρχόντισσες δείχνουν αποκομμένοι από τις πραγματικές ανάγκες των δημοτών, περισσότερο απασχολημένοι με δημόσιες σχέσεις και φωτογραφίσεις με “ψεύτικα” χαμόγελα παρά με την ουσία της διοίκησης. Ο κόσμος βλέπει, και το βλέμμα του δεν γεμίζει με ελπίδα – γεμίζει με αγανάκτηση.

Η απουσία οράματος

Το πιο επικίνδυνο δεν είναι η έλλειψη κονδυλίων. Είναι η έλλειψη οράματος. Μια δημοτική αρχή χωρίς σχέδιο, χωρίς τόλμη, χωρίς φωνή που να εμπνέει. Μια ηγεσία που δεν αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας, δεν συνομιλεί ουσιαστικά με τους νέους, δεν προσελκύει επενδύσεις, δεν εξασφαλίζει τις απαραίτητες συμμαχίες για να πάει μπροστά αυτός ο τόπος.

Άλλωστε, η μόνη τους έννοια ήταν πώς θα… νικήσουν τον προηγούμενο δήμαρχο εξαπολύοντας κατηγορίες που έφταναν στο ύψος των προσωπικών προσβολών. Σε όλα αυτά βάλτε κι έναν… εκ Καναδά “επενδυτή”, ορμώμενος από ξένη χώρα που μάλλον “ξεφούσκωσε” πολύ σύντομα κι αφού βέβαια πρώτα… κατήγγειλε τον προηγούμενο δήμαρχο κι αποχώρησε και στη συνέχεια κατήγγειλε τον σημερινό και μην τον είδατε μην τον απαντήσατε!

Επίλογος: Περηφάνια χωρίς πολιτική ευθύνη δεν υπάρχει

Η περηφάνια για την Αμαλιάδα πηγάζει από την ιστορία, τους ανθρώπους και τις δυνατότητές της. Όχι από την εικόνα εγκατάλειψης και τον παλιό πολιτικό λόγο που ακούγεται κούφιος. Ο πολίτης της Αμαλιάδας έχει κάθε δικαίωμα να είναι περήφανος για την πόλη του. Όχι όμως για τη διαχείρισή της. Γιατί η περηφάνια δεν είναι ούτε σύνθημα ούτε δικαιολογία – είναι ευθύνη. Και μέχρι να την αναλάβουν όσοι διοικούν, η Αμαλιάδα θα παραμένει σκιά του εαυτού της.