Σύσκεψη φορέων στην Αμαλιάδα για τη διασύνδεση με την Πατρών-Πύργου: Όταν η αγανάκτηση συναντά την υποκρισία

Σε μια ακόμη «σύσκεψη φορέων» που έλαβε χώρα στην Αμαλιάδα, αυτή τη φορά με φόντο το επίμαχο –και διαχρονικά παραμελημένο– ζήτημα της διασύνδεσης της πόλης με τον οδικό άξονα Πατρών-Πύργου, η πραγματικότητα ήρθε να χτυπήσει την πόρτα με σκληρότητα: είναι αργά για δάκρυα, Στέλλα.

Με χαμηλές προσδοκίες αλλά υψηλούς τόνους, οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και των θεσμικών φορέων συναντήθηκαν για να «εκφράσουν την ανησυχία τους» και να «αναζητήσουν λύσεις» για ένα έργο που έπρεπε να έχει υλοποιηθεί εδώ και δεκαετίες. Και όμως, η Αμαλιάδα παραμένει αποκλεισμένη, όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και πολιτικά.

Το ερώτημα που αιωρείται πάνω από κάθε τέτοια συνάντηση είναι απλό:

Ποιον προσπαθούν να πείσουν;
Τους πολίτες;
Τον εαυτό τους;
Ή απλώς τα μέσα ενημέρωσης;

Για όσους γνωρίζουν την περιοχή, η εγκατάλειψη είναι χρόνια. Η Αμαλιάδα έχει αφεθεί στην τύχη της, σαν να μην ανήκει καν στον ίδιο νομό με τον Πύργο. Κι όμως, είναι μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ηλείας – με ιστορία, πληθυσμό, παραγωγική δυναμική, αλλά χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση στα κέντρα αποφάσεων. Η διασύνδεση με την Πατρών-Πύργου δεν είναι απλώς ένα έργο υποδομής. Είναι δείκτης πολιτικής βούλησης και ισοτιμίας. Και η απουσία της δεν είναι τεχνικό πρόβλημα. Είναι απόρροια αδιαφορίας και ανικανότητας.

Οι πολίτες της Αμαλιάδας δεν ξεχνούν πώς, κάθε φορά που το θέμα «ανάβει» προεκλογικά, σβήνει μετεκλογικά σαν κερί στην καταιγίδα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η τοπική κοινωνία αντιδρά πλέον με ειρωνεία, οργή και πλήρη απαξίωση προς τις καθιερωμένες «συσκέψεις». Όταν βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους –αυτούς που άφησαν την πόλη να ρημάξει– να μιλούν για «ανάπτυξη», το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να γελάσεις. Πικρά.

Τα σχόλια που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ενδεικτικά της κατάστασης.
Κι αν πράγματι υπάρχει πολιτικό σχέδιο για την Ηλεία, το ερώτημα παραμένει: πού είναι η Αμαλιάδα μέσα σε αυτό; Ή μήπως ορισμένοι τη θεωρούν απλώς αναγκαίο κακό; Μια πόλη που «πρέπει να κάνει υπομονή» όσο περνούν οι δεκαετίες; Μέχρι τότε, θα βλέπουμε τις κορδέλες να κόβονται αλλού.

Και την Αμαλιάδα να περιμένει.
Σαν φάντασμα στις παρυφές ενός νομού που παλεύει για να μην εξαφανιστεί από τον χάρτη.