Η παράσταση «ΣΕΡΡΑ» στην Αμαλιάδα

του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών Ηλείας

Από την στιγμή που έχεις διαβάσει το βιβλίο των 630 σελίδων στο οποίον αναφέρεται το έργο κάπου φοβάσαι το όλο εγχείρημα. Αλλά το βιβλίο είναι τόσο καλό που εν τέλει «ρισκάρεις» να δεις την παράσταση. Και η παράσταση σε δικαιώνει και με το παραπάνω. Μια ηθοποιός η Χρύσα Παππά επί 90 λεπτά καταφέρνει το ακατόρθωτο. Μόνη της πάνω στην σκηνή να αφηγείται μια σκληρή ιστορία και την ίδια στιγμή να αλλάζει τον ένα ρόλο μετά τον άλλο. Κλαίει, γελάει χορεύει και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία σκηνή. Μια παράσταση διαχρονικά επίκαιρη όπως είναι το θέμα της προσφυγιάς και της ανεξέλεγκτης εξουσίας.

Eκ των πραγμάτων ήταν επικίνδυνο να ξεφύγει σε εύκολες προσεγγίσεις σε «πιασάρικες» καταγγελίες και σε ουτοπικά κηρύγματα …. Αλλά όπως στο βιβλίο έτσι και στη παράσταση κρατήθηκε μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Και το βασικό είναι ότι οι συντελεστές της παράστασης στην επιλογή του έργου δεν κατέφυγαν σε κάποια εύκολη λύση …. Τουναντίον διάλεξαν να κάνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Όταν βλέπεις την παράσταση καταλαβαίνεις ότι δεν ήθελαν καμμιά επιείκεια από τη πλευρά του θεατή. Έστησαν μια παράσταση άρτια που κατάφερε να σου περάσει το κλίμα μιας δύσκολης εποχής και το δράμα ενός λαού που από εξορία σε εξορία πέρα από ένα σημείο αδυνατούσε να ορίσει την πραγματική του πατρίδα….

Ο θεατής συμπάσχει με τους ήρωες βουρκώνει με το δράμα τους και χαίρεται στις λίγες αναλαμπές προσωπικής ευτυχίας που τους όφειλε η ζωή…. Να ευχηθούμε και οι υπόλοιπες παραστάσεις που περιμένουμε όσο προχωράμε στην άνοιξή και στο καλοκαίρι να κινηθούν κάπου κοντά σε αυτήν την παράσταση. Οι πολιτιστικοί φορείς των Δήμων αν θέλουν να δικαιολογούν το ρόλο τους οφείλουν να μας «προστατεύουν» από τις διάφορες παραστάσεις – αρπαχτές ….

Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν τα έχουν καταφέρει καθόλου καλά άλλα η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία ….