Ηλεία: Αγωνία για το νερό-Σε κίνδυνο η βιομηχανική ντομάτα

Μεγάλη αγωνία και αναστάτωση επικρατεί τις τελευταίες ημέρες για το ενδεχόμενο να μην δίνεται συνεχώς νερό στους παραγωγούς με αποτέλεσμα οι παραγωγές τους να υποστούν μεγάλη ζημιά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται να το έχει η βιομηχανική ντομάτα η οποία κάθε δύο ημέρες χρειάζεται νερό – κάτι που γίνεται φέτος περισσότερο αναγκαίο λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν.

Χρήστος Βαλιανάτος, Πρόεδρος Ομάδας Παραγωγών Αμαλιάδας

“Με το νερό υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και ειδικά με την βιομηχανική ντομάτα η οποία τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες χρειάζεται νερό για να την παραδώσουμε στα εργοστάσια. Εμείς, εκείνο που ζητάμε από την πολιτεία να μας δώσει λύσεις ότι η βιομηχανική ντομάτα θα συγκεντρωθεί και θα μπει στα εργοστάσια. Αν δεν ποτιστεί η ντομάτα θα έχουμε χάσιμο ποιοτικά και ποσοτικά. Κι αυτό καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για το νομό Ηλείας”.

Σωτήρης Κακαλέτρης, παραγωγός, Αντιπρόεδρος Ομάδας Παραγωγών Αμαλιάδας

“Το νερό αποτελεί ένα πρόβλημα σοβαρό για την καλλιέργεια της βιομηχανικής ντομάτας. Και για τα άλλα προϊόντα αλά ακόμα περισσότερο για την βιομηχανική ντομάτα, γιατί η ντομάτα θέλει κάθε δεύτερη ημέρα νερό. Το γεγονός ότι υπάρχει πρόβλημα με το νερό και θα μειώσει την παραγωγή και θα υποβαθμίσει την παραγωγή σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρω αν και κατά πόσα τα πράγματα θα είναι αναστρέψιμα. Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα ότι δεν έχουμε νερό αλλά σηκώνω τα χέρια ψηλά, δεν ξέρω οι μετρήσεις αυτές που παρουσιάζονται πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Όχι μόνο δεν πάρθηκαν τα κατάλληλα μέτρα αλλά υπάρχει και πρόβλημα στη διαχείριση του νερού.

Δεν γίνεται εγώ να κοντεύω να πλημμυρίσω δυο φορές από τον υπερχειλιστεί του αντλιοστασίου στην καλλιέργεια της ντομάτας αφενός και αφετέρου να μην έχω νερό για να ποτίσω. Δεν μπορεί στο όνομα μιας απόφασης της γενικής συνέλευσης να κοπεί το νερό στο ΤΟΕΒ Μυρτουντίων ενώ τα υπόλοιπα ΤΟΕΒ να ποτίζουν κανονικά κι εγώ να βρίσκομαι απέναντι στο πρόβλημα. Κάτι πάρα πολύ βασικό, οι άνθρωποι οι οποίοι διαχειρίζονται την δική μου τύχη κλείνοντας ή ανοίγοντας μια πόρτα πρέπει να έχουν ευθύνη πάνω τους για το τι σημαίνει νερό. Να ζητάμε από τον παραγωγό τον καταλογισμό των ευθυνών αλλά πρέπει να καταλογιστούν και οι ευθύνες σε αυτούς που διαχειρίζονται το νερό. Ξεκάθαρα τα πράγματα. Δεν μπορεί να χύνεται το νερό στο λαγκάδι από τη μια και από την άλλη να μην έχουμε νερό να ποτίσουμε”.

Γεωργία Κακαλέτρη, Γεωπόνος

“Θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν κοιτάμε να το αντιμετωπίσουμε με τρόπο που να το λύσουμε. Δεν είναι κάτι που αφορά μόνο το σήμερα κι αύριο το πρωί θα επανέρθει στην πρότερη κατάσταση. Οι κλιματολογικές συνθήκες έχουν αλλάξει, οι βροχοπτώσεις στη Δυτική Ελλάδα έχουν μειωθεί δραματικά και ιδίως στη δική μας περιοχή. Τώρα, φταίει η αλλαγή στις καλλιέργειες που έχουμε πολλά τολ, φταίνε οι ανεμογεννήτριες που τραβάνε τα σύννεφα και δεν βρέχει, κανένας δεν ξέρει γιατί ποτέ δεν έγινε μια μελέτη. Το αποτέλεσμα όμως είναι συγκεκριμένο. Θα πρέπει να δούμε με ποιο τρόπο θα αυξήσουμε την εισροή του νερού στη λεκάνη του φράγματος και με ποιο τρόπο δεν θα φεύγει το νερό και να χύνεται στη θάλασσα.

Σας είπα και την προηγούμενη φορά ότι θα μπορούσες να υπάρχει ένας μηχανικός τρόπος επιστροφής του νερού στη λεκάνη για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και εναλλακτικές καλλιέργειες. Εδώ, πρέπει να σημειώσω ότι από την δεκαετία του 1960 που φτιάχτηκε το φράγμα ποτέ δεν υπήρξε μια μελέτη συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι όταν υπάρχει πότισμα με σταγόνα υπάρχει και μεγαλύτερη παραγωγή και λιγότερη κατανάλωση νερού. Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξει και ο τρόπος καλλιέργειας. Δεν πάμε τώρα να τιμωρήσουμε αυτούς που έχουν ήδη ρίξει ένα μεγάλο κεφάλαιο στη γη και να τους πούμε δικτατορικά “εμείς δεν σας δίνουμε νερό για να μη τελειώσει τέλος Ιουλίου”.

Αν τελειώσει το νερό τέλος Ιουλίου θα έχουν τελειώσει και οι καλλιέργειες. Αν δεν υπάρξει πρώτη ύλη στην περιοχή, κακά τα ψέματα η βιομηχανική ντομάτα είναι μια δυναμική καλλιέργεια, είναι μια συμβολαιακή γεωργία και ο παραγωγός ξέρει από την αρχή τι θα πάρει. Έχει ένα στάνταρ εισόδημα. Είναι η μόνη καλλιέργεια που έχει μείνει σίγουρη, όπως όλα τα βιομηχανικά προϊόντα. Ο εργοστασιάρχης, αν δει ότι εμείς εδώ δεν έχουμε προοπτική, θα πάει το εργοστάσιό του κάπου αλλού. Το πρόβλημα θα είναι μόνο για εμάς”.