Βάσω Σωτηροπούλου
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης
Σε αυτή τη χώρα η καθημερινότητα δοκιμάζει όλο και πιο συχνά τις ανθρώπινες αντοχές μας. Η υπομονή μας έχει ξεπεράσει την αντίστοιχη των μοναχών στο Θιβέτ,καθώς η μια κακή είδηση διαδέχεται την άλλη με την ταχύτητα του φωτός. Η πιο πρόσφατη,ωστόσο,μας άφησε κυριολεκτικά ενεούς. Η εισαγγελέας Τάδε προτείνει την αθώωση του παιδοβιαστή Δείνα, λόγω-λέει-αμφιβολιών. Οοοοοχι!
Καμια αμφιβολία!!!
Έχουμε αρχίσει ως λαός και δεν αμφιβάλλουμε καθόλου ότι προσεχώς ένας μετεωρίτης με δική του πρωτοβουλία θα μας δώσει μια γερή και θα διαλυθούμε στα εξ’ ων συνετέθημεν και πάμε πάλι από την αρχή. Δεν είναι δυνατόν οι παιδοβιαστές να αθωώνονται. Είναι σχήμα οξύμωρο,είναι κάτι που δε χωράει ο νους,είναι άκουσμα που στο οποίο αντιδρά κάθε ίνα του κορμιού.Παλεύεις να το επεξεργαστείς,αλλά δε μπορείς.
Το κορίτσι 12 ετών.Σαν το παιδί σου,σαν τις μαθήτριές μου,σαν τα γειτονόπουλα στην πλατεία. Παίζουν,γελούν,μιλούν στα κινητά,πάνε αγγλικά,ακούνε τραπ.Αυτά κάνουν σε αυτή την ηλικία. Όμως το κορίτσι αυτό δεν τα έκανε. Αντίθετα,ζούσε σε έναν εφιάλτη βρωμιάς,δυσωδίας και απέχθειας για το ανθρώπινο είδος,που ακόμα και ο όρος «παιδοβιαστής» θεωρείται ανεπαρκής να αποδώσει στις πραγματικές του διαστάσεις. Ίσως το απόλυτο σκοτάδι μπορεί. Μάλλον ναι.
Πλήθος ανθρώπων θα διαδηλώσει στους δρόμους. Θα καταγγείλει την εθνική μας κατάντια. Θα στηλιτεύσει το θεσμό της Δικαιοσύνης,που γέρνει αναποδα αθωώνοντας τα λαμόγια,τους παραβατικούς,τους δολοφόνους σωμάτων και ψυχών. Τους δολοφόνους παιδικών ονείρων. Και την επόμενη μέρα όλοι θα πάμε στις δουλειές μας κανονικά.
Και η 12χρονη και τα Τέμπη και χίλια δυο ακόμα θα παραμένουν καρφιά στο άγιο χώμα της χώρας μας. Η Μαρία Καρυστιανού,η μάνα των Τεμπών και όλων μας,αναρωτήθηκε: «Αυτή είναι η χώρα μου»; Ναι. Αυτή είναι.
Όπου και να ταξιδέψεις, σε πληγώνει.