Ειρηναίος Σταματόπουλος: Πολίτης και Κράτος

Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ως σταθερά της κοινωνικής οργάνωσης κρίνεται σε εκείνη τη διαδικασία που μεταβάλλει το άτομο σε πολίτη(το κοινωνικό ον σε πολιτική ύπαρξη).

Είναι η διαδικασία που καλείται να εφαρμόσει ο νέος (ως εν δυνάμει πολίτης) μέχρι να ασκήσει το δικαίωμα του εκλέγειν η να ενταχτεί στην πάλη του εκλέγεσθαι( ψηφοφόρος ή υποψήφιος). Όμως η πολιτικοποίηση  παύεται εδώ?

Είναι σφάλμα να καθορίζουμε  τα όρια της πολιτικοποίησης του ατόμου ως προνόμιο των νέων που καλούνται να  συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους μέχρι την άσκηση του εκλογικού και μετά σιωπή…..δηλαδή ψηφίζουν και συνειδητά απέχουν από την ενεργό πολιτική δράση….πολιτική όχι κομματική.

Πολιτικοποίηση είναι  ουσιαστικά η δια βίου ενασχόληση με τα κοινά που δεν σταματά με την ψήφο στην κάλπη….εκλέγουμε βέβαια τον πολίτικο μας εκπρόσωπο αλλά διαρκώς τον ελέγχουμε ,τον συμβουλεύουμε ,τον βοηθούμε ώστε να επιτελεί το έργο με τη δυνατή επιτυχία….

Η Πολιτική αδιαφορία των πολιτών που αποποιούνται το ρόλο τους ως συντελεστές των πραγμάτων που αφορούν στον τόπο τους και την κοινωνία τους είναι καρκίνωμα και μάλιστα επικίνδυνο επιθετικό για τους συμπολίτες τους….γίνεται και θανατηφόρο όταν κρίνουν  από εμπάθεια …Είναι αυτοί που εκχωρούν το δικαίωμα της πολιτικής τους βούλησης και δράσης στους αιρετούς της αρέσκειας τους και γίνονται θεατές ενός θεάτρου παραλόγου….έτοιμοι να κατακρίνουν όταν δεν γίνει αυτό που τους συμφέρει σε βάρος των συμπολιτών τους…..
Γιατί?

Από πολίτες έχουν μεταλλαχθεί σε υπηκόους του μεσαίωνα που περιμένουν τον ιππότη να τους σώσει από τον κακό δράκοντα(τα προβλήματα που η αδιαφορία τους τα έθρεψε). Κάτω από αυτό το πρίσμα η συμμετοχή στα κοινά  δεν ανανεώνεται στιγμιαία
σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δηλαδή μόνο μπροστά  στην κάλπη ….

Απαιτεί δυο προσλαμβάνουσες:

την πολιτική κοινωνικοποίηση

και την πολιτική συμμετοχή.

Αυτές είναι οι πρώτες πολιτικές τακτικές, που γίνονται ο επιθυμητός κανόνας για το πολίτευμα της Δημοκρατίας  και απαξιώνουν τα καθεστώτα δημοκρατικού περιτυλίγματος. Η συμμετοχή στα κοινά μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης δίνει ειδικά στους νέους ”πεδίον δράσης λαμπρόν ” μαθήματα κοινωνικοποίησης και πολειτιακής παιδείας.Προσφέρει την  γόνιμη αξιοποίηση της εμπειρίας των
μεγαλύτερων και σοφότερων στα κοινά  ώστε το όποιο σύνολο πολιτών να μετουσιωθεί σε πραγματική κοινωνία των πολιτών.

Έτσι,βελτιώνοντας το άμεσα τοπικό επίπεδο της αυτοδιοίκησης ίσως αναβαθμιστεί το κεντρικό της κρατικής Διοίκησης που φαντάζει απρόσωπο, απροσέγγιστο…

Πράγματι, πόσα σφάλματα έχει καταγράψει η Ιστορία από δήθεν δημοκρατικούς ηγέτες στο όνομα του λαού που εκπροσωπούν ή καλύτερα διαφεντεύουν?

Στο σημείο αυτό ο προβληματισμός μου με οδηγεί στο ρόλο του Κράτους που με ανάλογους διαχειριστές έμαθε τους πάντες να το αναγνωρίζουν ως το μοναδικό μέσο πολιτικής ,κοινωνικής,επιστημονικής,οικονομικής καταξίωσης από το σκαλί του θεατή…..
Με οδηγεί ακόμη στη διαπίστωση ότι έχουμε πάψει να ενεργούμε ως πολίτες αφού όλα τα έχει αναλάβει ο κρατικός μηχανισμός με τους
γραφειοκράτες διαχειριστές του.
Τι είμαστε λοιπόν?

Ουδέτερα απολιτικά  μέλη σε ένα κράτος που του επιτρέπουμε να ρυθμίζει τα πάντα…για μας χωρίς εμάς σχέση μας με αυτό καταγράφεται -ενδεικτικά αναφέρω- στις απεργίες και  στις διαδηλώσεις  με κομματικό χρώμα χωρίς πολιτική βούληση… και σε βανδαλισμούς που χαρακτηρίζουν άλλες εποχές.

… Όμως η λειτουργία της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ διασφαλίζεται από σκεπτόμενους ενεργούς πολίτες και όχι από άτομα που αγνοούν τα δικαιώματα τους και αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις τους…..

Ειρηναίος Σταματόπουλος
καθ. Φιλόλογος ΠΕ02
Ιστορικός του Ιονίου Πανεπιστημίου