Πηνειός-Ειρηναίος Σταματόπουλος: “Υποψήφιοι στην Αυτοδιοίκηση με πρόσωπο ή προσωπείο;

“Μόνοι γαρ τον μηδεν τωνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλά αχρείον νομίζομεν…”
Θουκυδίδη, Ιστοριών,κεφ.40.2

Γιατί είμαστε οι μόνοι που όποιον δεν συμμετέχει στα κοινά τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο
πολίτη αλλά άχρηστο…

Οδεύουμε ολοταχώς προς εκλογάς….

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες διευκρινίσεις για να γίνει αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο ο σύγχρονος έλληνας πολίτης ασκεί τα πολιτικά του δικαιώματα και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ως ψηφοφόρος ή πολλώ μάλλον ως υποψήφιοςꓽ
(α)απέχει
(β)ψηφίζει και μετά αδιαφορεί
(γ)συμμετέχει στην όλη διαδικασία ως  θιασώτης των προεκλογικών ή θηρευτής
ψήφων και εγγυητής δεσμεύσεων ή υποσχέσεων(αν τυγχάνει υποψήφιος)
δ) με πολιτική αξιοπρέπεια ή πολιτικό προσωπείο

Πολιτικές συμπεριφορές που- δυστυχώς- απαντούν και στις εκλογικές διαδικασίες της τοπικής αυτοδιοίκησης η οποία δίνει ή πρέπει να δίνει τον παλμό την πνοή και την εφαρμογή της άμεσης Δημοκρατίας ως απάντηση στο απρόσωπο μακρινό, κεντρικό, εθνικό ή διεθνές πολιτικό περιβάλλον και που καταξιώνει με την αμεσότητα της τους πολίτες και τους εκπροσώπους τους σε ενεργή αποτελεσματική
συνεργασία…

Πράγματι, οι ιθύνοντες της τοπικής έχουν χρέος, πέρα του προγραμματισμού της εκλογικής διαδικασίας, να εμπνέουν, να εκθέτουν πρόσωπο πραγματικό, να διαφωνούν χωρίς να προσβάλλουν, να κατευθύνουν και όχι να απαξιώνουν την ενεργό σύμπραξη των συμπολιτών τους στα κοινά εφόσον αξιώνουν την ψήφο τους.

Όμως, η ενεργός σύμπραξη στις αυτοδιοικητικές δράσεις αξιώνει έναν πολίτη με ανεπτυγμένη συνείδηση της ευθύνης αλλά και της ελευθερίας στις πραγματικές ανάγκες του τόπου του με επίγνωση των δικαιωμάτων αλλά περισσότερο των υποχρεώσεων του… Δηλαδή, η συμμετοχή στα κοινά μετουσιώνει τους συνεργάτες από κλειστές ατομικές υπάρξεις σε πολιτικές δημοκρατικές προσωπικότητες με
ενδυναμωμένη συνείδηση και ηθική βούληση. Η συμμετοχή λοιπόν στα κοινά γίνεται η γέφυρα που διευκολύνει το πέρασμα από το Εγώ στο Εμείς, μεταμορφώνει το άτομο σε ΠΟΛΙΤΗ.

Από τη πλευρά του ο πολιτικός ταγός της αυτοδιοίκησης με επίγνωση των απαιτήσεων που απορρέουν από τον διαυγή συντονιστικό θεσμικό του ρόλο προκαλείται να αναπτύξει την πολιτειακή συνείδηση της κοινωνίας των συμπολιτών του με βασική προϋπόθεση την πολιτική τους προπαιδεία ορμώμενος από ευγενή κίνητρα προσφοράς, από ανεπτυγμένο αίσθημα πολιτικής ευθύνης, από υψηλό ήθος
και ακεραιότητα χαρακτήρα ώστε να προτάσσει το κοινό συμφέρον έναντι του ατομικού.

Γίνεται ο φορέας των ανθρωπιστικών εκείνων αξιών και των δημοκρατικών αρχών που τον ορίζουν να στοχοθετεί με γνώμονα την αδέσμευτη βούληση των συμπολιτών του για την κοινωνική αναβάθμιση, άρα και προκοπή. Εργάζεται πειθαρχημένα με τις
αρχές της αξιοκρατίας, της τιμιότητας, της συλλογικότητας, της συνυπευθυνότητας, του σεβασμού στους πολιτικούς δοκιμασμένους θεσμούς, χωρίς υπερβολές ή ελλείψεις κατά το αριστοτελικό μέτρο.

Τελικά η υπόθεση της φροντίδας των κοινών είναι συλλογικό πεδίο δράσης για κάθε πολίτη στο μέτρο των δυνατοτήτων του… Βλασφημία να θεωρηθεί αποκλειστική μέριμνα του ενός, που πολιτικά παλινδρομεί ως ο έμπειρος και ο ειδικός στα δημόσια,
ο μόνος ικανός στη διαχείριση της πολιτικής. Όμως, η πολιτική είναι τέχνη και η τέχνη εκφράζεται μέσα από το έργο πολλών καλλιτεχνών, είναι πολύπλευρη και πολυδιάστατη.. Η μονάδα από μόνη της προϋποθέτει θεϊκή ιδιότητα δηλαδή θεοκαισαρισμό ανατολικού τύπου ή την πειθαρχία της ζούγκλας με την επικράτηση δια φόβου του πιο ισχυρού που προχειρίζεται θεμιτά ή αθέμιτα εργαλεία επιβολής.

Η πολιτειακή συνείδηση δεν φυτρώνει μόνη της, ούτε πέφτει ως μάννα εξ ουρανού στην κοινωνία των πολιτών. Διαμορφώνεται καθημερινά μέσα από τη συμπεριφορά, τις πρακτικές και τους θεσμούς που οι πολίτες έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να ελέγχουν. Οι αυθαιρεσίες για την εξαγορά συνειδήσεων που ερμηνεύονται με ψήφους σκιαγραφούν το μασκοφόρο υποψήφιο που μέμφεται με τους εκλεκτούς αποστόλους του, το έργο των άλλων πολιτικών και των συμπολιτών του, που ξέφυγαν από την προκαθορισμένη γραμμή και τα επιστολικά αναγνώσματα στον τύπο και οι οποίοι με καθαρό λόγο και συνείδηση συνεργάζονται για να μην διαρραγεί ο τοπικός
κοινωνικός ιστός.

Ο Καίσαρας υποψήφιος, που δεν επιθυμεί διπλά του συνεργάτες, αλλά πειθήνια εντολοδόχα άβουλα άτομα- που παρασιτούν σε βάρος των συμπολιτών τους- είναι καταδικασμένος και από τη συνείδηση του (αν φυσικά δεν την έχει και αυτήν καθυποτάξει…) και από την εκλογική επιλογή των υπεύθυνων συμπολιτών του. Και είναι εκείνα τα ιδία άτομα υποψήφιοι που προπαγανδίζουν πίσω από το προσωπείο τους την αποκλειστική έμπνευση ιδεών, τον σχεδιασμό, την υλοποίηση ακόμα και την ολοκλήρωση προγραμμάτων ή έργων, για τα οποία όμως δεν έτρεξαν την ολοκλήρωσή τους, επιδιώκοντας άλλα ύπατα αξιώματα… Και το παράλογο να διεκδικούν την ”ιδιοκτησία” έργων που άλλοι τελικά βελτίωσαν τον σχεδιασμό τους τον έκαμαν πραγματοποιήσιμο και τον αποδίδουν στους συμπολίτες τους χωρίς τίτλους πατρότητας, αλλά ως έργα κοινής απολαβής.

Είναι εκείνα τα ίδια άτομα υποψήφιοι που προστατευμένα από τον θεσμικό τους ρόλο στο παρελθόν( όπου ο λαός τους  εμπιστεύτηκε πλανεμένος από τον καλοσυνταγμένο λόγο πειθούς και τη μάσκα του Μεσσία σωτήρα πολιτικού) απαξίωναν τις πραγματικές ανάγκες των συμπολιτών τους.  μήδιζαν στο έργο τους, κατακρεουργούσαν το ήθος τους, μηδένιζαν την πολιτική τους ιδεολογία και αξιοπρέπεια, ευτέλιζαν τις γνώσεις τους, διακωμωδούσαν την προσφορά τους, μήπως και τυχόν οι αυλικοί δικοί τους χάσουν τις δάφνες τους, που τελικά αποδείχθηκαν στην κοινή γνώμη πικροδάφνες…

ΝΑΙ ο ηγέτης του προσωπείου έχει ανάγκη από δουλόφρονους υπηκόους και όχι από πολίτες με κοινωνική ενσυναίσθηση.

Από την άλλη, ο ηγέτης με κοινωνικό ήθος έχει την χρεία συμπολιτών δίπλα του με συνείδηση του μέτρου της πολιτειακής ελευθερίας και προπαντός των ορίων της ανάμεσα στο μέτρο και στο άγαν. Γιατί η άγαν ελευθερία -παλιά αλήθεια- οδηγεί τόσο τον πολίτη, όσο και την κοινωνία του στη σκλαβιά. Είναι αλήθεια ότι η ηθική αντοχή και το ψυχικό σθένος του κάθε πολίτη που καταγίνεται με τα κοινά είναι η ασπίδα του σε τυχάρπαστες άνευρες φήμες, οι οποίες ενορχηστρώνονται σε τακτικισμούς πολιτικής θήρευσης από τους πολιτικούς του αντίπαλους.

Όμως απέναντι σε αυτούς τους αντίπαλους δεν στέκει μόνος… Πλαισιώνεται από πολιτικούς συνοδοιπόρους αδέκαστους και έντιμους στη διαχείριση των δημόσιων αγαθών. Ακόμη, συστοιχίζονται δίπλα του οι νέοι, οι οποίοι με ακεραιότητα χαρακτήρα, επαγγελματική αναγνωρισμένη σταδιοδρομία, επιστημονική και πνευματική κατάρτιση, ευρύτητα σκέψης, κοινωνική ευαισθησία, κριτική αντίληψη,
πολιτική και όχι κομματική θέση (δηλαδή με πολιτικό ρεαλισμό) δρουν ενοποιητικά ώστε να επιτευχθεί η εναρμόνιση των αγαθών και των επιδιώξεων των συμπολιτών τους με το μέτρο της κοινωνίας στην οποία ζουν.

Αλήθεια, η ενεργός συμμετοχή νέων σε θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης (συμβούλια νέων, συλλόγους πολιτισμού, αθλητισμού, εθελοντισμού…) ορίζει την καθοριστική προϋπόθεση για την κοινωνική προκοπή σε μια κοινωνία πολιτών χωρίς διακρίσεις, δογματισμούς, εμμονές και εμπάθεια – απαξίες που, όταν το κυνήγι της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός και έδρα αυτοπροβολής εργαλειοποιούνται…

Μη γέτοιτο!!!

Ο εντολοδόχος των πολιτών, που διαχειρίζεται την εξουσία για λογαριασμό τους, εκπροσωπεί ανθρώπους, που στην εποχή μας κρίνουν αυστηρά και είναι δίκαιο να τον αξιολογούν αντικειμενικά στη διακονία των έργων και στη λήψη αποφάσεων που αποβλέπουν στην κοινωνική αναβάθμιση.

Πολιτική λεβεντιά αξιώνει ο πολίτης και όχι εξουσιολαγνία από τους διαχειριστές της δικής του εξουσίας, γιατί η εξουσία ως αυτοσκοπός με τον πολίτη στο ψηφοθηρικό πελατειακό σκοπευτήριο είναι κοινωνικό καρκίνωμα.
Είναι κοινή διαπίστωση πλέον ότι ο υποψήφιος με πρόσωπο δίνει μια πρόταση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ- ΙΣΗΓΟΡΙΑΣ -ΙΣΟΝΟΜΟΜΙΑΣ -ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ – ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ στους συμπολίτες του τόπου του για μια πραγματική ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Ο υποψήφιος με προσωπείο έδωσε (;) δίνει (;) μια παράσταση, αλλά να θυμάται ότι κάποτε η αυλαία πέφτει και το λαϊκιστικό πολιτικό του μύθευμα, καταρρέει…

Ειρηναίος Σταματόπουλος
Καθ. Φιλόλογος ΠΕ 02
Ιστορικός του Ιονίου Πανεπιστημίου