Πως έγινα κι εγώ “πράκτορας των Τούρκων” για την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό. Και ως γνωστόν, ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος…

Τα άλλοτε κραταιό, και ομολογουμένως επιτυχημένο στην διαχείριση κρίσεων, επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου, έχει αρχίσει να «ρετάρει» τον τελευταίο καιρό. Μετά τις αποκαλύψεις για την υπόθεση των υποκλοπών, η κυβέρνηση πορεύεται ως τις εθνικές εκλογές (όποτε κι αν γίνουν) με αφήγημα βγαλμένο από την δεκαετία του 1950. Τότε, όποιος ήταν απέναντι από την κυβέρνηση ήταν «κομμουνιστοσυμμορίτης» και «μίασμα».

Σήμερα, όποιος ασκεί κριτική στην κυβέρνηση είναι είτε «Συριζαίος», είτε «πράκτορας των Τούρκων», είτε και τα δύο μαζί.

Ο εκάστοτε χαρακτηρισμός «εκσφενδονίζεται» ανάλογα με το θέμα. Π.χ. ο Alexander Clapp μετά το άρθρο του στους NY Times για την υπόθεση των υποκλοπών και η Νεκταρία Σταμούλη μετά την αποκάλυψη στο POLITICO για το περιεχόμενο της απαντητικής
επιστολής του μόνιμου αντιπροσώπου της Ελλάδας στην Ε.Ε. προς την επιτροπή δικαιοσύνης της Κομισιόν για το ζήτημα του λογισμικού Predator, χαρακτηρίστηκαν εύκολα «Συριζαίοι». Ειδικά, για την Νεκταρία Σταμούλη, ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
Γιάννης Οικονόμου προέβη σε ανακοίνωση με την οποία την χαρακτήρισε «γνωστή για τις σχέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ», για να εισπράξει μετά από λίγη ώρα τα επίχειρα της αμετροέπειάς του, τόσο από Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, όσο και από το ίδιο το
POLITICO.

Πριν λίγες ημέρες, η δημοσιογράφος Lindsey Hilsum και συνολικά ο βρετανικός τηλεοπτικός σταθμός Channel4, χαρακτηρίστηκαν «όργανα της τούρκικης προπαγάνδας», για τα ρεπορτάζ τους στην υπόθεση με τους 39 πρόσφυγες στον Έβρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δημοσιογράφοι χαρακτηρίζονται και «Συριζαίοι» και «όργανα της τούρκικης προπαγάνδας», όπως ο ανταποκριτής του γερμανικού περιοδικού Spiegel στην Ελλάδα Γιώργος Χρηστίδης, επίσης για την υπόθεση με τους 39 πρόσφυγες στον Έβρο.

Επί προσωπικού

Την Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022, είχα την… ευκαιρία να «λουστώ» κι εγώ, ένας απλός δημοσιογράφος του τοπικού Τύπου της Ηλείας (εφ. «ΠΡΩΤΗ»), τα ανάλογα κυβερνητικά «αντανακλαστικά» , μετά από μία ερώτηση που έθεσα στην Υφυπουργό Μετανάστευσης
και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη, κατά τη διάρκεια των δηλώσεών της, στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων Μυρσίνης του Δήμου Ανδραβίδας- Κυλλήνης. Μία δομή-πρότυπο για όλη την χώρα.

Μεταφέρω verbatim την ερώτησή μου και την απάντηση της Υφυπουργού:

– «Κυρία Υπουργέ, επειδή τον τελευταίο καιρό, με τα γεγονότα που είχαμε στον Έβρο, υπάρχει μία αρνητική δημοσιότητα για Ελλάδα, πιστεύετε πως Δομές σαν της Μυρσίνης εκφράζουν το αντίθετο;

– «Ακούστε. Δημοσιότητα αρνητική για την Ελλάδα δεν υπάρχει. Δημοσιότητα αρνητική προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιοι για την Ελλάδα, οι οποίοι κατά βάσιν εξυπηρετούν την Τουρκία, η οποία Τουρκία παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα. Άρα λοιπόν, όποιος αυτή
την στιγμή χρησιμοποιεί τέτοια επιχειρήματα, ουσιαστικά, εξυπηρετεί και υπηρετεί την παράνομη και απάνθρωπη συμπεριφορά της Τουρκίας».

Άρα λοιπόν, κατά την Σοφία Βούλτεψη, χρησιμοποιώντας το «επιχείρημα» της αρνητικής δημοσιότητας για την Ελλάδα, εξυπηρετώ και υπηρετώ την παράνομη και απάνθρωπη συμπεριφορά της Τουρκίας. Για την Υφυπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου είμαι ακόμα
ένας «πράκτορας των Τούρκων» και «όργανο της τούρκικης προπαγάνδας».

Μόνο που δεν πρόκειται για «επιχείρημα», αλλά για γεγονός. Η Ελλάδα, δυστυχώς, έλαβε αρνητική δημοσιότητα σε διεθνή ΜΜΕ για την υπόθεση των 39 στον Έβρο (Spiegel, Channel4, Al Jazeera , κτλ.). Και προφανώς, δεν είμαι και ούτε αισθάνομαι «πράκτορας των Τούρκων».

Οι εποχές των «μιασμάτων» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και κανείς δεν δικαιούται να θέτει υπό αμφισβήτηση τον πατριωτισμό των Ελλήνων όταν ντρέπονται, θλίβονται, ή οργίζονται για την εικόνα που παρουσιάζει η χώρα τους σε διεθνή ΜΜΕ. Άλλωστε, ο Κορνήλιος
Καστοριάδης έχει δώσει την ουσιαστική έννοια του πατριωτισμού, σε συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Τέτα Παπαδοπούλου: «Όταν ένας Δανός ή ένας Ολλανδός λέει μιαν ανοησία ή κάνει μια χυδαιότητα, γελάω ή σηκώνω τους ώμους μου. Όταν όμως αυτό το κάνει ένας Έλληνας, τότε γίνομαι έξω φρενών».

Ως δημοσιογράφος που σέβεται το επάγγελμά του, έθεσα μία ξεκάθαρη ερώτηση, η οποία όπως μπορεί να αντιληφθεί εύκολα κανείς, δεν ήταν και τόσο… εχθρική προς την Υπουργό. Στη συνέχεια η Σοφία Βούλτεψη, ανέφερε την στρατηγική ανάγνωση που κάνει η
κυβέρνηση για τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο την οποία και παραθέτω, επίσης verbatim, για δεοντολογικούς λόγους: «Οι άνθρωποι οι οποίοι διασώθηκαν στον Έβρο δεν ήταν ακριβώς πρόσφυγες, ήταν άνθρωποι που ζούσαν σε σπίτια, απόλυτα ενσωματωμένοι,
με δουλειές και καταστήματα, που τους άρπαξε μέσα από τα σπίτια τους η στρατοχωροφυλακή, όπως πριν ένα αιώνα στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας άρπαζαν τους Πόντιους, τους Αρμένιους και τους Μικρασιάτες.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα, τους πήγαν στην νησίδα με αυτόν τον σκοπό. Αν η Τουρκία αποφασίσει να πηγαίνει 10 φορές την ημέρα από 50 ανθρώπους σε κάθε νησίδα, τι θα κάνει η Ελλάδα; Θα μεταφέρει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και θα παίξει το παιχνίδι της Τουρκίας, που ουσιαστικά κάνει εσωτερικό εκτοπισμό κυρίως των Σύρων, και, αν βλέπω καλά τα στοιχεία, των Παλαιστινίων για πρώτη φορά στην Ελλάδα, γιατί η Τουρκία έκανε τώρα συμφωνία με το Ισραήλ και διώκει αυτούς τους οποίους υποτίθεται πως έδινε την προστασία της;».

Ξεκαθαρίζω πως δεν κρίνω την συνέχεια της απάντησης, αλλά την αρχική της αντίδραση.

Την άμεση κατηγοριοποίησή μου ως εχθρού της πατρίδας, επειδή η δική μου ανάγνωση της πραγματικότητας, απλά διέφερε από την ανάγνωση που κάνει η κυβέρνηση. Ίσως εθνικοί λόγοι ασφαλείας πλέον, να επιβάλλουν και την… επισύνδεση με το κινητό μου
τηλέφωνο. Δεν θα εκπλαγώ.

Μιχάλης Δημητρόπουλος,

Δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΠΡΩΤΗ» της Ηλείας