«Μια μέρα μέσα από τα μάτια μου»: Μια ταινία που τιμά τον τόπο, μια σιωπή που τον εκθέτει

Η ταινία «Μια μέρα μέσα από τα μάτια μου» δεν είναι μια ακόμη τοπική παραγωγή που ζητά προβολή από υποχρέωση. Είναι μια ταινία που ταξιδεύει. Που φτάνει μέχρι τη Ρωσία. Που έχει αποσπάσει διεθνή βραβεία και έχει ακουστεί σε φεστιβάλ έξω από τα ελληνικά σύνορα.

Κι όμως, για τον Δήμο Ήλιδας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας… πέρα βρέχει. Όχι γιατί η ταινία δεν αξίζει. Όχι γιατί δεν προβάλλει τον τόπο. Αλλά γιατί ο σκηνοθέτης της, ο Χαράλαμπος Κοντοπανάγος, δεν τυγχάνει της «σωστής» πολιτικής κατεύθυνσης. Δεν ήταν με τους προηγούμενους, ούτε στήριξε τη νυν δημοτική αρχή στις τελευταίες εκλογές. Κι αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι αρκετό για να μπει ένα έργο πολιτισμού στο περιθώριο.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και βαθιά προβληματικό: στον τόπο μας, η τέχνη δεν αξιολογείται με βάση την ποιότητά της ή τη διεθνή της απήχηση, αλλά με βάση το ποιος τη δημιουργεί και τι ψήφισε. Ο πολιτισμός δεν αντιμετωπίζεται ως κοινό κεφάλαιο, αλλά ως εργαλείο πολιτικής επιβράβευσης και αποκλεισμών.

Κι όμως, μέσα από αυτή την ταινία, η Αμαλιάδα και γενικότερα η Ηλεία ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου. Γίνονται εικόνα, αφήγηση, μνήμη. Προβάλλονται με τρόπο που καμία δαπανηρή καμπάνια «τουριστικής προβολής» δεν μπορεί να πετύχει.

Κι αυτό ακριβώς φαίνεται να ενοχλεί: ότι η προβολή του τόπου γίνεται χωρίς την πολιτική σφραγίδα των τοπικών αρχών…

Διαβάστε περισσότερα εδώ…