Μια κυβέρνηση απούσα – Μια ύπαιθρος που πεθαίνει

Όταν αγρότες και κτηνοτρόφοι ξεσηκώνονται μαζί, δεν έχουμε διαμαρτυρία. Έχουμε προειδοποίηση κατάρρευσης.

Η εικόνα της Ελλάδας σήμερα δεν είναι αυτή που παρουσιάζουν τα υπουργικά γραφεία. Είναι αυτή που βλέπουμε στις εθνικές οδούς: χιλιάδες τρακτέρ, μπλόκα από τον Έβρο μέχρι την Πελοπόννησο, χωριά σε αναβρασμό και μια ύπαιθρος που ουρλιάζει για βοήθεια. Και απέναντι σε όλα αυτά; Μια κυβέρνηση που παρακολουθεί τα γεγονότα με την ίδια αδιαφορία που θα κοίταζε κάποιον να πνίγεται από μακριά.

Η γεωργία γονατίζει – κι όμως το Μαξίμου επιμένει ότι “η χώρα πάει καλά”

Οι αγρότες δεν βγήκαν στους δρόμους για «λίγο παραπάνω». Βγήκαν γιατί δεν βγαίνουν. Γιατί το κόστος παραγωγής έχει γίνει δυσβάσταχτο: Πετρέλαιο σε τιμές πολυτελείας Λιπάσματα και φυτοφάρμακα απλησίαστα Νερό και άρδευση σε κατάρρευση Πώληση προϊόντων σε εξευτελιστικές τιμές Καρτέλ που ορίζουν την αγορά σαν να είναι τσιφλίκι τους Εισαγωγές-μαϊμού που σπάνε την ελληνική παραγωγή Κι ενώ οι αγρότες παλεύουν να σώσουν ό,τι απέμεινε, η κυβέρνηση κάνει το μόνο που ξέρει: να τους κουνάει το δάχτυλο. Μιλάει για «υπερβολές». Για «κλειστές οδούς». Για «ενοχλητική όχληση». Όχληση είναι η πραγματικότητα, όχι τα μπλόκα.

Κτηνοτροφία: η μεγάλη σφαγή που κανείς στο κέντρο δεν θέλει να δει

Εκεί όμως που η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο είναι στην κτηνοτροφία. Η ευλογιά εξαπλώνεται σαν φωτιά, και επειδή το κράτος άργησε – όπως πάντα – να δράσει, οι κτηνοτρόφοι βλέπουν μπροστά τους μαζικές θανατώσεις ζώων. Χωρίς ζώα, δεν υπάρχει παραγωγή. Χωρίς παραγωγή, δεν υπάρχει εισόδημα. Χωρίς εισόδημα, δεν υπάρχει μέλλον. Κι όμως, στην Αθήνα το αντιμετωπίζουν σαν να πρόκειται για «τεχνικό ζήτημα». Λες και οι στάβλοι που άδειασαν θα γεμίσουν ξανά από μόνοι τους. Λες και το γάλα που δεν παράγεται θα πέσει από τον ουρανό. Λες και οι οικογένειες που καταστράφηκαν θα «κάνουν υπομονή». Εδώ δεν έχουμε υπομονή. Έχουμε ανθρωπιστική κρίση στην ελληνική ύπαιθρο.

Η κυβέρνηση δεν κυβερνά. Διαχειρίζεται την εικόνα της.

Όσο αγρότες και κτηνοτρόφοι καταρρέουν, η κυβέρνηση ασχολείται με: επικοινωνιακές φιέστες, διαρροές σε φιλικά μέσα, επιτροπές που δεν παράγουν τίποτα, και χαρτιά που γράφουν μέτρα που δεν εφαρμόζονται. Το κράτος δεν εμφανίζεται εκεί που καίγεται το πρόβλημα. Εμφανίζεται μόνο εκεί που έχει κάμερες. Στην ύπαιθρο δεν υπάρχουν κάμερες. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δουλεύουν από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και ακούνε έναν πρωθυπουργό να λέει πως «η χώρα έχει ανάπτυξη». Ανάπτυξη για ποιον; Για τον αγρότη που πουλάει το λάδι σε τιμή πιο χαμηλή από το κόστος; Για τον κτηνοτρόφο που βλέπει τα ζώα του να θανατώνονται λόγω κρατικής ολιγωρίας; Για τα χωριά που αδειάζουν και τα χωράφια που μένουν χέρσα; Αν αυτό είναι ανάπτυξη, τότε κάποιος πρέπει να παραδώσει το λεξικό.

Δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν δικαιοσύνη.

Αγρότες και κτηνοτρόφοι ζητούν: δίκαιη τιμή στο προϊόν μείωση του κόστους παραγωγής μέτρα προστασίας από τις ζωονόσους πριν γίνει η καταστροφή έλεγχο της αγοράς και πάταξη των καρτέλ σταθερή αγροτική πολιτική, όχι “μπαλώματα” ίση αντιμετώπιση με την υπόλοιπη Ευρώπη Αυτά δεν είναι αιτήματα εξεγερμένων. Είναι αυτονόητα σε κάθε σοβαρό κράτος. Αλλά η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα: δεν κυβερνάται από σοβαρούς ανθρώπους.

Τα μπλόκα είναι το τελευταίο στάδιο πριν την κοινωνική έκρηξη

Όταν ένας κλάδος βγαίνει στους δρόμους, είναι προειδοποίηση. Όταν όλος ο πρωτογενής τομέας βγαίνει στους δρόμους, είναι καμπάνα κινδύνου. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει κάτι πολύ απλό: Η ύπαιθρος δεν αντέχει άλλο κοροϊδία. Και αυτή τη φορά, ο κόσμος δεν θα επιστρέψει σπίτι γιατί του το ζήτησαν «ευγενικά» από τα υπουργεία. Θα επιστρέψει μόνο όταν θα έχει μέλλον. Και αυτή τη στιγμή, μέλλον δεν υπάρχει. Η Ελλάδα χωρίζεται στα δύο. Και η κυβέρνηση έχει επιλέξει πλευρά. Δεν είναι ουδέτερη. Δεν είναι ανίκανη. Είναι συνειδητά απούσα. Είναι απέναντι στους ανθρώπους που κρατούν ζωντανή τη χώρα. Στους ανθρώπους που παράγουν. Στους ανθρώπους που δεν χρωστάνε τίποτα σε κανέναν – αλλά όλοι χρωστάμε σε αυτούς.

Αν η κυβέρνηση νομίζει πως τα τρακτέρ θα φύγουν από τους δρόμους με υποσχέσεις και χαμόγελα, κάνει το μεγαλύτερο λάθος της θητείας της. Η ύπαιθρος έχει φτάσει στο σημείο μηδέν. Και όταν ο κόσμος της γης ξεσηκώνεται, τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει.