Στο πλευρό των αγροτών: ζήτημα που μας αφορά όλους

Δεν μπορεί κανείς να παραμένει αμέτοχος μπροστά στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Είναι αδύνατον να μην σταθεί κάποιος στο πλευρό των παραγωγών και των κτηνοτρόφων, οι οποίοι έχουν εξαντληθεί οικονομικά και ψυχικά από τις συνεχείς πιέσεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν διεκδικούν προσωπικό όφελος ή «να δημιουργήσουν φασαρία στους δρόμους».

Αγωνίζονται επειδή η καθημερινή τους προσπάθεια να παρέχουν τρόφιμα για όλη τη χώρα έχει μετατραπεί σε πηγή άγχους και αβεβαιότητας.

Οι τιμές των πρώτων υλών και των εισροών αυξάνονται διαρκώς, τα έσοδά τους μειώνονται, ενώ η κοινωνία συνεχίζει να απαιτεί από αυτούς να παράγουν – χωρίς ουσιαστική υποστήριξη, χωρίς δίκαιες συνθήκες, χωρίς ορατή προοπτική.

Είναι αλήθεια ότι οι κινητοποιήσεις προκαλούν δυσκολίες στη μετακίνηση και την καθημερινότητα. Αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ωστόσο, η προσωρινή ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες είναι αμελητέα μπροστά στην πραγματική κρίση που βιώνουν οι αγρότες. Ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο όσους βρίσκονται στους δρόμους· μας αφορά όλους.

Χωρίς τη δουλειά τους, χωρίς την παραγωγή τους, η τροφή θα λείψει. Και η τροφή δεν είναι πολυτέλεια – είναι ανάγκη ζωτικής σημασίας για κάθε πολίτη. Η αγροτική παραγωγή είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνικής και οικονομικής σταθερότητας. Όταν τα προϊόντα γίνονται απρόσιτα λόγω αυξανόμενων τιμών, όλοι υποφέρουμε: οικογένειες, επιχειρήσεις, καταναλωτές. Όταν οι αγρότες αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα για τη σπορά, για τις ζωοτροφές ή για τη βασική επιβίωση τους, το κόστος είναι κοινό για όλους.

Η κοινωνία οφείλει να αντιληφθεί ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν είναι ζήτημα μικρής ομάδας ή συντεχνίας – είναι η φωνή ενός ολόκληρου κλάδου που στηρίζει τη ζωή μας. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν διεκδικούν ειδικά προνόμια. Απαιτούν δικαιοσύνη. Θέλουν να ζουν από τον κόπο τους, να συνεχίζουν να παράγουν με αξιοπρέπεια, να μην βλέπουν τη γη τους να εγκαταλείπεται ή να χάνει την αξία της. Ζητούν να μην πληρώνουν οι ίδιοι το τίμημα της κρίσης, ενώ όλοι οι υπόλοιποι απολαμβάνουμε τα προϊόντα τους.

Όταν τα τρόφιμα γίνονται ακριβά και η καθημερινή σίτιση δυσβάστακτη για τις οικογένειες, γίνεται φανερό ότι ο αγώνας των αγροτών αφορά όλους μας. Η στήριξη προς τους αγρότες δεν είναι θέμα «συμπάθειας» ή «πολιτικής ορθότητας». Είναι ζήτημα κοινωνικής υπευθυνότητας. Είναι αναγνώριση ότι χωρίς τη δουλειά τους, χωρίς τον κόπο τους, η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αν το συνειδητοποιήσουμε, οι κινητοποιήσεις τους θα φανερώσουν τόσο την προειδοποίηση όσο και την έκκληση: να υπάρξουν μέτρα που θα ενισχύσουν τη γη και τους ανθρώπους της, ώστε να συνεχίσουν να παράγουν τροφή για όλους μας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η θέση μας είναι δίπλα τους. Όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις· με σεβασμό, κατανόηση και πίεση προς τους φορείς που διαμορφώνουν την αγροτική πολιτική, ώστε οι αγρότες να ζουν αξιοπρεπώς και να συνεχίσουν να τρέφουν τη χώρα.

Ο αγώνας τους δεν είναι περιφερειακό ζήτημα· είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης. Και η στήριξή τους αποτελεί καθήκον όλων μας.