English
Dutch
French
German
Greek
Italian
Spanish
Έφυγε χθες το πρωί, ήσυχα, όπως ζούσε και πλήρης ημερών, ο Νικόλαος Παράσχης από τα Λεχαινά. Χθες, έσβησε η φλόγα που ζέσταινε ολόκληρη πόλη. Ένας άνθρωπος που στάθηκε ο τελευταίος φρουρός μιας τέχνης που κάποτε έσωζε οικογένειες από τη φτώχεια και παιδιά από την αβεβαιότητα. Ο Νικόλαος Παράσχης πέρασε σχεδόν έναν αιώνα πίσω από έναν πάγκο. Όχι έναν συνηθισμένο πάγκο… αλλά εκείνον τον ξύλινο, βαθύ, πληγωμένο από καρφιά και ιστορίες, που από το 1937 έγινε ο δικός του ναός. Εκεί όπου τα χέρια του, πάντα απασχολημένα, πάντα σταθερά, έραβαν όχι μόνο δέρμα αλλά και αξιοπρέπεια, εκεί όπου η φτώχεια γινόταν ρούχο αντοχής κι η καθημερινότητα γινόταν μάθημα ζωής.
Ήταν μόλις επτά όταν πέρασε την πόρτα του τσαγκαράδικου του Αγγελή Ζαπάντη. Τον έσπρωξε ο πατέρας του, όπως έσπρωχνε τότε η ζωή ολόκληρα παιδιά στην ανάγκη. Κανείς δεν ρωτούσε τι ήθελαν να γίνουν. Η τέχνη ήταν σωσίβιο – και ο μικρός Νικόλαος το έπιασε με όλη του την παιδική ψυχή. Από τότε δεν το άφησε ποτέ. Ούτε όταν «τα αφεντικά ήταν σκληρά», ούτε όταν η ζωή ήταν «ξυπόλητη και συφοριασμένη», ούτε στις κατοχές, ούτε στους πολέμους. Σαν να είχε δώσει όρκο στις ράσπες και στα παπουτσόκαρφα πως δεν θα τα προδώσει.
Ακόμα και στα 95 του, ήταν πάλι στο μαγαζί, πάλι με τη λευκή ρόμπα και το χαμόγελο – αυτό το αφοπλιστικό, καθαρό χαμόγελο του ανθρώπου που δεν δούλεψε από ανάγκη αλλά από …έρωτα. «Είμαι ερωτευμένος με τη δουλειά μου», έλεγε. Και το πίστευες, γιατί το έβλεπες. Γιατί έβλεπες πως κάθε ζευγάρι παπουτσιών που έφτιαχνε ήταν ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του. Ο Νικόλαος Παράσχης έγινε σημείο αναφοράς. Μίλησε με πανεπιστήμια, με ιδρύματα, με τον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης. Κι όμως, έμεινε πάντα ο ίδιος: ο άνθρωπος που έσκυβε πάνω από ένα παπούτσι σαν να φρόντιζε ένα παιδί.
Σήμερα, η Ηλεία αποχαιρετά έναν από τους τελευταίους μιας εποχής που δεν γυρίζει πίσω. Έναν τεχνίτη που χωρίς να το καταλάβει, έγινε σύμβολο. Κι όσο κι αν γεμίζει η καρδιά λύπη, κάπου στο βάθος υπάρχει ανακούφιση. Γιατί έφυγε πλήρης ημερών. Γιατί έζησε όπως ήθελε. Γιατί δούλεψε με αγάπη. Γιατί άφησε πίσω του οικογένεια, εγγόνια, ιστορίες. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 11 το πρωί από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Λεχαινών.
www.patrisnews.com
