Βάσω Σωτηροπούλου: “Εδώ Πολυτεχνείο”

Μερικές σκέψεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Όπως κάθε χρόνο η μέρα αυτή της 17ης Νοέμβρη βρίθει δηλώσεων περί «μύθων» σχετικά με «το τι πραγματικά έγινε τότε στο Πολυτεχνείο». Η προσπάθεια βεβήλωσης της ιστορικής μνήμης του πρωινού εκείνου που το τανκ γκρέμισε την πύλη και τα όνειρα είναι επί πολλά έτη εμφανής από μια μερίδα «αρνητών».

Ωστόσο,τα ίδια τα γεγονότα που επάκολούθησαν,συμπεριλαμβανομένων και αυτών στην Κύπρο διέψευσαν κάθε απόπειρα συσκότισης. Άλλωστε οι Χούντες στο σκοτάδι επενδύουν και από το σκοτάδι τρέφονται. Ας αφήσουμε τα «ψεματα» κι ας δούμε τις αλήθειες. Κι αλήθεια είναι ότι τα νέα παιδιά,φοιτητές και σπουδαστές,πήραν στην πλάτη τους έναν ολόκληρο λαό που δεν τόλμησε να ξεσηκωθεί μαζικά απέναντι στο καθεστώς του Παπαδόπουλου και της παρέας του.

Οι Χούντες ξέρουν καλά να παραμυθιάζουν συνειδήσεις και να καλύπτονται πίσω από το μανδύα της «ανάπτυξης». Όσο κι αν βασανίζονταν άνθρωποι στα κρατητήρια της αστυνομίας,άνθρωποι που αντιστέκονταν ηρωικά,το συλλογικό μπαμ έγινε στο Πολυτεχνείο ,όταν η δικτατορία έπνεε τα λοίσθια. Ίσως ο λαός μας αργεί να επαναστατήσει,αλλά όταν επαναστατει δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Εκείνα,λοιπόν,τα παιδιά «με τα ωραία μάτια σαν εκκλησίες» όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος,άνοιξαν το δρόμο για την ελευθερία.

Το αν ορισμένοι εξαργύρωσαν μετέπειτα σε πολιτικό επίπεδο τη θυσία των αθώων, ανήκει στην σφαίρα των προσωπικών επιλογών και καθόλου δε μειώνει το ιστορικό γεγονός. Ίσα ίσα… Το Πολυτεχνείο θα ζει και θα φωτίζει τα σύγχρονα σκοτάδια είτε σαν ιστορία είτε σαν σύμβολο. Θα διδάσκει τη σημασία του αγώνα στα νέα παιδιά που σήμερα «διδάσκονται» πώς να αποκτήσεις τα πάντα χωρίς να κάνεις τίποτα. Χρέος μας είναι να εξηγήσουμε σε αυτά τα παιδιά τι έγινε τότε και τι γίνεται σήμερα.

«Φοβάμαι» έγραψε ο μεγάλος Μανόλης Αναγωστάκης, «τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι»,για να συμπληρώσει ο αγαπημένος Κώστας Βάρναλης «φρόνιμα και τακτικά πάνε με εκείνον που νικά». Το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας θυμίζει με ποιους να πάμε και ποιούς να αφήσουμε. Είναι και θα είναι πάντα εδώ,γιατί κάθε μέρα φτωχαίνουμε από αξίες,ιδανικά και πρότυπα. Κι αν κάτι είναι πια σίγουρο είναι πως το Πολυτεχνείο ποτέ δεν ήταν η απάντηση. Ήταν η ερώτηση.

Βάσω Σωτηροπούλου
Εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης