English
Dutch
French
German
Greek
Italian
Spanish
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ελβετία, όπου ο συνδυασμός των αμερικανικών δασμών και της υπερπαραγωγής γάλακτος οδήγησε στη συζήτηση για πιθανή σφαγή 25.000 αγελάδων, φωτίζουν με ασυνήθιστη καθαρότητα τις ευθραυστότητες της διεθνούς αγοράς γαλακτοκομικών. Και, ταυτόχρονα, αναδεικνύουν μια ευκαιρία που η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο, οικονομικοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι η χώρα μας θα μπορούσε να εξετάσει με σοβαρότητα μια στοχευμένη πολιτική για τους κτηνοτρόφους που έχουν χάσει ζωικό κεφάλαιο λόγω ζωονόσων, ακραίων φαινομένων ή καθυστερήσεων στις αποζημιώσεις.
Όχι με τη μορφή μιας ακόμη οριζόντιας ενίσχυσης, αλλά μέσα από μια συνεκτική στρατηγική αναπλήρωσης και ανασυγκρότησης ζωικού κεφαλαίου, εναρμονισμένης με το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς. Advertisement Η συγκυρία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Η Ελβετία μια χώρα που θεωρείται συνώνυμο της σταθερότητας βρίσκεται αντιμέτωπη με πλεόνασμα γάλακτος και πίεση για δραστική μείωση της παραγωγής μετά τον αμερικανικό δασμό 39% και την εκτίναξη του πραγματικού φορολογικού βάρους πάνω από 50%. Αν αυτή η μείωση υλοποιηθεί, θα δημιουργήσει ένα κενό στην ευρωπαϊκή αγορά γαλακτοκομικών προϊόντων.
Ένα κενό που θα διεκδικήσουν όσοι διαθέτουν παραγωγική δυνατότητα, οργανωμένα συστήματα και πολιτική βούληση. Η Ελλάδα, έχοντας χάσει σημαντικό μέρος του ζωικού της κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα, μπορεί μια χώρα με σοβαρές απώλειες στην κτηνοτροφία να επανέλθει σε θέση ισχύος; Και κυρίως, μπορεί να μετατρέψει μια διεθνή αναταραχή σε παράθυρο ενίσχυσης;
Μήπως τελικά απαιτείται ένα σχέδιο που συνδέει την αναπλήρωση κοπαδιών με εγγυήσεις υγείας, ιχνηλασιμότητας και αποτελεσματικής εποπτείας, ενταγμένο στη νέα αρχιτεκτονική της ΚΑΠ μετά το 2027. Ένα σχέδιο που δεν θα περιοριστεί στο να «αντικαταστήσει» ζώα, αλλά θα θεμελιώνει ένα ανθεκτικότερο μοντέλο κτηνοτροφίας. Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: θα αξιοποιήσει η Ελλάδα την παρούσα συγκυρία ως μια ευκαιρία ή ως τη βάση μιας πιο μακρόπνοης στρατηγικής; “Σε μια διεθνή αγορά που κινείται με ταχύτητα, οι εξελίξεις δεν περιμένουν.”
Και οι επόμενες κινήσεις θα κριθούν όχι από όσους παρακολουθούν τις αλλαγές, αλλά από όσους επιλέγουν να τοποθετηθούν έγκαιρα σε αυτές. Μετά τη δημοσίευση του άρθρου, πολλοί Έλληνες αγρότες επικοινώνησαν με το Agrocapital ζητώντας να τεθεί επίσημα προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ένα ερώτημα που δεν είναι μόνο τεχνικό· είναι βαθιά στρατηγικό για το μέλλον της εγχώριας κτηνοτροφίας. Το ερώτημα είναι απλό στη διατύπωση, αλλά σύνθετο στις συνέπειές του Πώς μπορούν οι πληγέντες κτηνοτρόφοι και όσοι έχασαν ζώα λόγω ζωονόσων να αποκτήσουν πρόσβαση σε ζωικό κεφάλαιο που ενδεχομένως απελευθερώνεται από χώρες όπως η Ελβετία;
Όντας σε μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα παραμένει ελλειμματική σε γάλα και κρέας, η δυνατότητα αξιοποίησης διαθέσιμου ζωικού κεφαλαίου από ευρωπαϊκές αγορές που συρρικνώνουν την παραγωγή τους δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση. Είναι, για πολλούς παραγωγούς, η διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και στον οριστικό μαρασμό του κλάδου.
Το αίτημα των αγροτών, όπως διαμορφώθηκε μέσα από τα δεκάδες μηνύματα που λάβαμε, συνοψίζεται σε μια κοινή διαπίστωση, αν η Ελλάδα θέλει να μειώσει την εξάρτησή της και να καλύψει τα χρόνια παραγωγικά της κενά, πρέπει να εξετάσει άμεσα όλα τα διαθέσιμα εργαλεία – συμπεριλαμβανομένης της στοχευμένης εισαγωγής ζωικού κεφαλαίου. Και, όπως τονίζουν οι ίδιοι, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποσπασματικά, αλλά μόνο με ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο, πλήρη ιχνηλασιμότητα, ευρωπαϊκές προδιαγραφές υγείας και διασφάλιση ότι η ενίσχυση φτάνει ακριβώς σε όσους χτυπήθηκαν περισσότερο.
