Χθες το πρωί, στον Πύργο, αστυνομικοί της Ομάδας Πρόληψης και Δίωξης Εγκληματικότητας (Ο.Π.ΔΙ.) της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ηλείας συνέλαβαν μια γυναίκα για παραβίαση υγειονομικών διατάξεων.
Σύμφωνα με την Αστυνομία, κατά τη διάρκεια ελέγχου διαπιστώθηκε ότι η γυναίκα είχε εγκαταστήσει πρόχειρο παράπηγμα, στο οποίο διέμενε χωρίς να διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές για υγιεινή διαβίωση — χωρίς παροχή πόσιμου νερού, αποχέτευση ή ηλεκτρικό ρεύμα.
Η συλληφθείσα οδηγήθηκε στις αρμόδιες αρχές, ενώ σε βάρος της σχηματίστηκε δικογραφία.
Κι όμως, μόλις λίγες ώρες νωρίτερα, ένας 66χρονος άνδρας άφηνε την τελευταία του πνοή μόνος, μέσα στο κρύο, σε ένα εγκαταλελειμμένο λυόμενο του 1ου πρώην ΓΕΛ. Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς θέρμανση. Κανείς δεν τον συνέλαβε για τις «υγειονομικές συνθήκες» της ζωής του.
Κανείς δεν πρόλαβε να του προσφέρει ένα ποτήρι νερό, μια κουβέρτα, μια λέξη παρηγοριάς. Η νομιμότητα φαίνεται να λειτουργεί, αλλά η ανθρωπιά μοιάζει να έχει μείνει πίσω. Κι όσο η κοινωνία μας εφησυχάζει μπροστά σε τέτοιες εικόνες, τόσο μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στην τάξη και τη δικαιοσύνη, ανάμεσα στο γράμμα του νόμου και στο πνεύμα της ανθρωπιάς.
Για τον άνθρωπο αυτό, η Δημοτική Αρχή Πύργου δεν έβγαλε καμία ανακοίνωση. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σαν να ήταν ένα «ενοχλητικό» πρόσωπο που προσβάλλει τον καθωσπρεπισμό της πόλης. Κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί, να εξηγήσει, να αναλάβει ευθύνη.
Υπάρχουν, άραγε, «ευαίσθητες» κοινωνικές υπηρεσίες; Και αν υπάρχουν, λειτουργούν; Ή μήπως ο καθωσπρεπισμός της πόλης αρχίζει και τελειώνει στα πανηγύρια, στις φωτογραφίες και στα υποκριτικά χαμόγελα των εκδηλώσεων;
*φωτογραφία αρχείου





