Διάβαζα, λέει, τα πόθεν έσχες των πολιτικών της Ηλείας. Και τι να δω; Όλα τα έχουν τα παιδιά: και τις καταθεσούλες τους, και τα σπιτάκια τους, και τα οικοπεδάκια τους, και τα ομόλογά τους, μέχρι και μετοχούλες για το χαρτζιλίκι.
Ούτε φτώχεια, ούτε κρίση, ούτε ακρίβεια φαίνεται να ταράζει την ησυχία τους.
Σαν να ζουν σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο.
Κι όμως, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι βγαίνουν και μας κάνουν κήρυγμα. Μας εξηγούν με ύφος δασκάλου πώς να “σφίγγουμε το ζωνάρι”, πώς να “διαχειριζόμαστε τη φτώχεια” μας, λες και είναι τεχνική δεξιότητα. Κάτι σαν σεμινάριο: “Επιβίωση με 500 ευρώ τον μήνα – Masterclass από τον βουλευτή που έχει μεγάλες καταθέσεις στην τράπεζα”.
Είναι πραγματικά συγκινητικό.
Εκείνοι με τις καταθέσεις τους, εμείς με τα κέρματα στις τσέπες. Εκείνοι με τα οικόπεδα, εμείς με τα ενοίκια που δεν βγαίνουν. Εκείνοι με τα ακίνητα, εμείς με το άγχος να μη μας πάρει η τράπεζα το σπίτι.
Και στο τέλος, να σου λένε με χαμόγελο: “Κουράγιο, όλα θα πάνε καλά. Αρκεί να κάνετε σωστή διαχείριση!”. Ναι, σωστή διαχείριση… της φτώχειας μας.
Γιατί την ευημερία, την έχουν αναλάβει αυτοί αποκλειστικά.