Γιώργος Τσουραπάς: “Ο αγώνας είναι καθημερινός – και η ανταμοιβή είναι η εμπιστοσύνη του κόσμου” – Μέρος Β΄

Ο Γιώργος Τσουραπάς δεν είναι απλώς ένας προϊστάμενος τεχνικής υπηρεσίας. Είναι ένας άνθρωπος που μετουσίωσε το δημόσιο λειτούργημα σε πράξη ζωής, με ειλικρίνεια, εργατικότητα και μια αφοσίωση που δύσκολα συναντά κανείς σήμερα.
Όσοι τον γνώρισαν μέσα από τη δουλειά του, ξέρουν καλά πως πίσω από κάθε έργο, πίσω από κάθε απόφαση, υπάρχει το πρόσωπό του. Όχι με την έννοια της προβολής, αλλά με την έννοια της ευθύνης.

Προσωπικά, τον εκτιμώ βαθιά – όχι μόνο για όσα κατάφερε μέσα σε ένα δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον, αλλά κυρίως για τον τρόπο που στάθηκε όρθιος, έντιμος και ανυποχώρητος στις αξίες του. Στην εποχή της ευκολίας και της επίπλαστης εικόνας, ο Γιώργος Τσουραπάς υπήρξε μια ήσυχη δύναμη. Κι αυτό αξίζει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.

Ο Γιώργος Τσουραπάς αποδεικνύει ότι η δημόσια διοίκηση δεν είναι απλώς τήρηση διαδικασιών. Είναι στάση ζωής, μεράκι, πίστη και ανιδιοτελής προσφορά. Και η παρακαταθήκη του, σίγουρα, δεν θα ξεχαστεί εύκολα, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου!

Ακολουθεί το 2ο και τελευταίο μέρος της συνέντευξής του:

Η πρόκληση της συνεργασίας με διαφορετικές δημοτικές αρχές

– Φεύγοντας από την υπηρεσία, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, τι θα “πάρετε” μαζί σας; Πώς καταφέρατε να συνεργαστείτε με δημάρχους διαφορετικής αντίληψης;

Είναι ένα δύσκολο κομμάτι αυτό. Η αλλαγή δημοτικής αρχής πάντα φέρνει νέες ισορροπίες και προκλήσεις. Ομολογώ ότι κάθε φορά, ο πρώτος ενάμισης χρόνος είναι δύσκολος. Και δεν το λέω μόνο θεωρητικά. Τόσο ο κ. Αρβανίτης, όσο και ο κ. Μοράντ και ο νυν δήμαρχος, ο κ. Λέντζας, στην αρχή σκέφτηκαν να με αντικαταστήσουν. Δεν τους κακίζω – άλλωστε, πολλές φορές συμβουλές και καχυποψίες τους οδηγούν σε τέτοιες σκέψεις. Γι’ αυτό και τους έδωσα την ευκαιρία: τους παρέδωσα την παραίτησή μου ώστε να επιλέξουν κάποιον “καταλληλότερο”. Κανείς τους δεν την έκανε δεκτή. Προφανώς, κάτι είδαν στην πορεία.

Ο ρόλος μας δεν είναι να είμαστε «βολικοί» ή αρεστοί. Είναι να διασφαλίζουμε τη νομιμότητα, να προστατεύουμε τον δήμαρχο και τα όργανα του δήμου. Κανένας από τους δημάρχους αυτούς δεν αντιμετώπισε ποτέ καταλογισμούς ή άλλες νομικές περιπέτειες. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό.

Ο κ. Αρβανίτης, με τον οποίο είχαμε συχνές διαφωνίες, στο τέλος με ευχαρίστησε – γιατί, όπως είπε, τον προστάτευσα. Εγώ, πάλι, τον ευχαρίστησα γιατί με τη δική του πίεση έγινα καλύτερος υπάλληλος. Μ’ έσπρωξε να διαβάσω περισσότερο, να ενημερωθώ, να μην αφήσω κενά.

Η καθημερινότητα στην πρώτη γραμμή
“Δεν έχουμε μαγικά κουμπιά”

– Το έργο της καθημερινότητας, φαίνεται να σας έχει «χαράξει»…

Καθημερινά εδώ δίνεται μια μάχη. Κι αυτό που με πονά είναι πως συχνά, ειδικά στην αρχή κάθε δημαρχιακής θητείας, δεν υπάρχει η κατανόηση ότι οι υπηρεσίες δεν έχουν μαγικά κουμπιά. Δεν λύνονται όλα με εντολές και πίεση. Χρειάζεται χρόνος, γνώση, και προσωπική υπέρβαση. Έχω κάνει αμέτρητα χιλιόμετρα με το δικό μου αυτοκίνητο, για να λύσω προβλήματα όταν δεν υπήρχε διαθέσιμο υπηρεσιακό όχημα. Έχω κουβαλήσει ακόμα και μοτέρ 150 κιλών σε αντλιοστάσια. Γιατί να περιμένω δύο ώρες, όταν το πρόβλημα “καίει”; Αυτή είναι η αντίληψή μου.

Θέλω να πω και κάτι άλλο: Υπάρχει η τάση πολλές φορές να μη λέγονται τα πράγματα κατά πρόσωπο, αλλά πίσω από την πλάτη. Εγώ όμως λέω: ό,τι έχετε, πείτε το. Εδώ λειτουργούμε με ευθύνη – και εγώ είμαι υπεύθυνος για ό,τι γίνεται στην υπηρεσία. Αν γίνει κάποιο λάθος, είμαι εδώ να το αναλάβω. Και ξέρετε κάτι; Ναι, λάθη γίνονται. Αλλά ποτέ από πρόθεση. Δεν ανήκω σε παρατάξεις, δεν ψήφισα κανέναν δήμαρχο. Η μοναδική μου επιθυμία είναι να λειτουργεί σωστά ο δήμος και να εξυπηρετείται ο πολίτης. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου, αυτή προσπάθησα να μεταδώσω και στους συνεργάτες μου.

Δάφνη Ανδραβίδας: Ένας έρωτας ζωής

– Έχετε και μια ιδιαίτερη σχέση με την ομάδα της Δάφνης Ανδραβίδας.

Τη λέω το τρίτο μου παιδί, την κόρη που δεν έχω. Το ποδόσφαιρο είναι οικογενειακή υπόθεση. Ο πατέρας μου υπήρξε για χρόνια πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. της ομάδας. Εγώ την υπηρέτησα για 27 χρόνια συνεχόμενα. Όχι από υποχρέωση – από αγάπη. Από πάθος. Από προσφορά στον τόπο. Και φυσικά, όλα αυτά δεν σταματούσαν στο γραφείο. Συντήρηση γηπέδου, τρέξιμο για την ομάδα, οργάνωση – ήμουν πάντα εκεί. Δυστυχώς, φέτος πήρα την απόφαση να αποχωρήσω. Οικογενειακοί λόγοι. Τα παιδιά μου σπουδάζουν και θέλω να τους δώσω αυτό που στερήθηκα εγώ: χρόνο. Δεν είχα χρόνο ούτε ένα Σαββατοκύριακο να πάω να δω τον γιο μου. Αυτό δεν το θέλω άλλο.

– Πιστεύετε ότι θα ησυχάσετε στη σύνταξη;

Αμφιβάλλω. Αν είμαι καλά στην υγεία μου, θα συνεχίσω να προσφέρω. Όχι στην πολιτική – εκεί πρέπει να έρχονται νέοι άνθρωποι με ιδέες. Αλλά κάτι θα βρω να κάνω. Δεν μπορώ να μείνω άπραγος.

Μήνυμα στους δημότες: “Ας στηρίξει κάθε πόλη την άλλη”

– Ένα μήνυμα προς τους δημότες του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης;

Θα τους πω αυτό που λέω πάντα και στα παιδιά μου: να βάζουν πάνω απ’ όλα τον τόπο τους. Να μη βλέπουν μόνο με πολιτικό ή τοπικιστικό φακό. Ο δημότης της Ανδραβίδας δεν είναι μόνο Ανδραβίδας – είναι κάτοικος ενός μεγάλου δήμου με Βάρδα, Λεχαινά, Κυλλήνη και πολλά ακόμα χωριά. Πρέπει να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής, αλλά πάντα με αλληλεγγύη και ισορροπία. Το λιμάνι της Κυλλήνης δεν είναι μόνο της Κυλλήνης – είναι όλων μας. Και η ανάπτυξη πρέπει να μας περιλαμβάνει όλους. Μόνο τότε θα πάμε μπροστά.

Διαβάστε εδώ το 1ο μέρος της συνέντευξης: Γιώργος Τσουραπάς: «Τρεις άνθρωποι για να σηκώσουμε το βάρος ολόκληρου του δήμου»