Εγκληματικότητα ανηλίκων Ρομά στον Πύργο: Όταν ο φόβος φωλιάζει στο φως της ημέρας

Ακούει κανείς από την δημοτική αρχή Πύργου;

Μέρα μεσημέρι, στην καρδιά της πόλης του Πύργου, ανήλικοι Ρομά πλησίασαν ανυποψίαστο πολίτη και του άρπαξαν το πορτοφόλι μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών. Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Είναι ένα ακόμη σε μια σειρά συνεχώς αυξανόμενων παρόμοιων συμβάντων που πυροδοτούν ανησυχία στην τοπική κοινωνία.

Η αγανάκτηση ξεχειλίζει: υπάρχει μια καθημερινότητα γεμάτη φόβο, ανασφάλεια και αίσθημα εγκατάλειψης από το Κράτος. Ο Πύργος αρχίζει να μοιάζει με «άβατο» για τον νόμο, με ομάδες ανηλίκων να δρουν ανενόχλητες και να επιβάλλουν τη δική τους «τάξη».

Η εγκληματικότητα ανηλίκων Ρομά, πέρα από την αυτονόητη νομική διάσταση, φέρνει στο προσκήνιο ένα σύνθετο κοινωνικό πρόβλημα. Ναι, η ανομία είναι καταδικαστέα. Ναι, οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ζουν χωρίς φόβο. Αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και το βαθύτερο αίτιο: την απουσία πρόληψης, εκπαίδευσης, κοινωνικής ένταξης.

Τα παιδιά αυτά, μεγαλωμένα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αποκλεισμού και παραμέλησης, μετατρέπονται συχνά σε θύτες – αφού πρώτα έχουν υπάρξει θύματα ενός κράτους που αδυνατεί (ή δεν θέλει) να τους προσφέρει εναλλακτικές. Ωστόσο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται κοινωνικά προβλήματα ως άλλοθι για πράξεις βίας ή εγκληματικές συμπεριφορές.

Οι πολίτες του Πύργου δεν ζητούν εκδίκηση. Ζητούν παρουσία της Πολιτείας. Ζητούν αστυνόμευση. Ζητούν παιδεία. Ζητούν κοινωνικές πολιτικές που θα χτυπούν τη ρίζα του προβλήματος και όχι μόνο τα αποτελέσματά του. Οι ανήλικοι παραβάτες χρειάζονται όρια – όχι μόνο ποινικά, αλλά και ανθρώπινα, εκπαιδευτικά, οικογενειακά. Χρειάζονται δομές προστασίας, σχολεία που να τους αγκαλιάζουν, κοινωνικούς λειτουργούς που να παρακολουθούν την πορεία τους, προγράμματα επανένταξης. Το να τους αφήνουμε στο περιθώριο, ή να τους στοχοποιούμε συλλήβδην, δεν λύνει κανένα πρόβλημα.
Το αντίθετο: το διαιωνίζει.

Ο Πύργος – όπως και δεκάδες άλλες πόλεις στην Ελλάδα – δεν πρέπει να γίνει πεδίο κοινωνικής σύγκρουσης ή τόπος όπου οι ανήλικοι γίνονται εργαλεία παραβατικότητας από ενήλικους που τους εκμεταλλεύονται. Ούτε, όμως, και να αφεθεί στην τύχη του. Η πολιτεία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να δράσει άμεσα, με σχέδιο και συνέπεια.

Η κοινωνία, από την άλλη, πρέπει να αρνηθεί τον ρατσισμό και την εκδίκηση, χωρίς όμως να κλείνει τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα είναι εδώ. Και είναι κοινό. Και μας αφορά όλους.