Μήνυση κατά του Δημάρχου Ήλιδας από την οικογένεια Λυμπέρη: Στο προσκήνιο η πρόσβαση στη θάλασσα της Μαραθιάς

Μήνυση για αυτοδικία, προσβολή ιδιωτικής περιουσίας, συκοφαντική δυσφήμιση και ηθική αυτουργία κατέθεσαν οι γιοι του πρώην Δημάρχου Ήλιδας Γιάννη Λυμπέρη κατά του νυν Δημάρχου Χρήστου Χριστοδουλόπουλου. Η υπόθεση έχει πυροδοτήσει εντάσεις στο πολιτικό σκηνικό του δήμου, καθώς συνδέεται με την αφαίρεση περίφραξης σε ιδιωτικό οικόπεδο στη Μαραθιά, που –σύμφωνα με τον Δήμο– εμπόδιζε την ελεύθερη πρόσβαση πολιτών και υπηρεσιακών οχημάτων προς την ακτή.

Το ζήτημα ήρθε στην επιφάνεια κατά την προηγούμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου ο κ. Χριστοδουλόπουλος κατονόμασε τον πρώην δήμαρχο για παρεμπόδιση της πρόσβασης στον αιγιαλό. Λίγες ημέρες αργότερα, με απόφαση του Δ.Σ., συνεργεία του δήμου προχώρησαν στην αφαίρεση των πασσάλων και της περίφραξης, ανοίγοντας εκ νέου τον δρόμο προς τη θάλασσα. Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο κ. Γιάννης Λυμπέρης υπερασπίστηκε την ιδιοκτησία των γιων του, υποστηρίζοντας ότι η περίφραξη είχε τοποθετηθεί με απόλυτη ακρίβεια και σύμφωνα με τα ιδιοκτησιακά όρια.

Όπως ανέφερε, όλα τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία –συμπεριλαμβανομένης της αποτύπωσης του δρόμου– έχουν ήδη κατατεθεί στον Εισαγγελέα Εφετών. Οι γιοι του κατέθεσαν τη μήνυση, αντιδρώντας τόσο στις δηλώσεις όσο και στις ενέργειες του Δήμου. Από την πλευρά του, ο Δήμαρχος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος υπεραμύνθηκε των επιλογών του, δηλώνοντας πως οι ενέργειες που έγιναν εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον και την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, αλλά και την ασφάλεια, καθώς η πρόσβαση είναι κρίσιμη για οχήματα της Πυροσβεστικής και του ΕΚΑΒ. «Δεν διεκδικώ τίποτα για μένα.

Ο δρόμος προς τη θάλασσα, όμως, θα παραμείνει ανοιχτός μέχρι να αποφασίσουν τα αρμόδια δικαστήρια», δήλωσε χαρακτηριστικά. Και κατέληξε με νόημα: «Παράσημα για μένα οι μηνύσεις από εσάς…». Η υπόθεση, που πλέον οδηγείται στη Δικαιοσύνη, αναμένεται να ρίξει νέο φως στις διαχρονικές εντάσεις μεταξύ των δύο παρατάξεων και να αναδείξει –για ακόμη μία φορά– τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας.