Οι χειρότερες πόλεις της Ελλάδας – Ανάμεσα η Αμαλιάδα και ο Πύργος

Ο χαρακτηρισμός μιας πόλης ως «χειρότερης» είναι ιδιαίτερα υποκειμενικός και εξαρτάται από τα κριτήρια που χρησιμοποιούμε: οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά ή άλλα. ​Ωστόσο, με βάση αντικειμενικά δεδομένα και αναφορές από κατοίκους, μελέτες και ρεπορτάζ, μπορούμε να μιλήσουμε για πόλεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

Πόλεις που συχνά αναφέρονται ως “υποβαθμισμένες” ή “παραμελημένες”​
(με βάση ανεργία, ρύπανση, εγκατάλειψη, φτώχεια ή έλλειψη υποδομών):​​

1. Πτολεμαΐδα / Κοζάνη (Δυτική Μακεδονία)​
Λόγος: Μεταλιγνιτική κρίση, ενεργειακή φτώχεια, υψηλή ανεργία μετά το κλείσιμο λιγνιτωρυχείων.​Περιβαλλοντικά προβλήματα: Μόλυνση από δεκαετίες λιγνίτη.

​​2. Δυτικά προάστια Πάτρας (π.χ. Παραλία Πατρών, Ιτιές)​
Λόγος: Εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές ζώνες, αυξημένη εγκληματικότητα σε κάποιες περιοχές.​​

3. Άγιος Παντελεήμονας (Αθήνα)
​Όχι πόλη αλλά περιοχή με έντονα κοινωνικά προβλήματα, υποβάθμιση και συγκρούσεις.​​

4. Ελευσίνα
​Λόγος: Ρύπανση (βιομηχανική), εγκατάλειψη σε πολλά σημεία, παρά τις πολιτιστικές προσπάθειες (Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2023).

​​5. Αγρίνιο
​Λόγος: Υψηλή ανεργία, φτώχεια, πληθυσμιακή συρρίκνωση, αίσθηση εγκατάλειψης.

6. Καρδίτσα / Τρίκαλα (σε παλιότερες εποχές)
Λόγος: Ελλιπείς υποδομές και απομόνωση — αν και τα Τρίκαλα έχουν κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια.​​​

7. Αμαλιάδα / Πύργος (Ηλεία)​​

Λόγος: Αστική υποβάθμιση, φτώχεια, εγκατάλειψη δημόσιων χώρων, έλλειψη στρατηγικής ανάπτυξης. ​Η αποβιομηχάνιση και η έλλειψη πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έχουν παίξει ρόλο.​​

Προβλήματα που οδηγούν σε τέτοιους χαρακτηρισμούς:​​

Ανεργία & οικονομικός μαρασμός​
Έλλειψη έργων υποδομής​
Εγκατάλειψη δημόσιων χώρων​
Περιβαλλοντική ρύπανση
​Ελλιπής πολιτιστική ή τουριστική αξιοποίηση​
Έλλειψη παιδείας, νοσοκομείων, συγκοινωνίας​​

Σημείωση​​​

Ακόμα και στις πόλεις που θεωρούνται «υποβαθμισμένες», υπάρχουν ζωντανές κοινότητες, αξιόλογοι άνθρωποι, πολιτισμός, προσπάθεια και ομορφιά. ​Η υποβάθμιση είναι συνήθως το αποτέλεσμα κεντρικών πολιτικών επιλογών και αδιαφορίας, όχι των κατοίκων.

Αμαλιάδα – Πλευρές υποβάθμισης και εγκατάλειψης​​

1. Αστική εγκατάλειψη & υποδομές​
Το κέντρο της πόλης είναι υποτονικό, με πολλά κλειστά καταστήματα και παλιά κτήρια να παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι εγκαταλελειμμένος, στοιχειότυπο της γενικότερης εγκατάλειψης του σιδηροδρόμου στην Ηλεία.​
Δημόσιοι χώροι όπως πάρκα, πλατείες και πεζόδρομοι δεν συντηρούνται επαρκώς.​​

2. Απουσία πανεπιστημιακών ή ερευνητικών ιδρυμάτων
​Σε αντίθεση με άλλες πόλεις της Δυτικής Ελλάδας (Πάτρα, Μεσολόγγι), η Αμαλιάδα δεν έχει τριτοβάθμια εκπαίδευση, κάτι που της στερεί νέους ανθρώπους και ζωντάνια.​​

3. Ανεργία και δημογραφική καθίζηση​
Η νεολαία φεύγει, δεν υπάρχουν σοβαρές θέσεις εργασίας, και οι νέοι αναζητούν διέξοδο στην Πάτρα ή την Αθήνα.​Η τοπική οικονομία (κυρίως αγροτική) πλήττεται από έλλειψη στήριξης, με αποτέλεσμα πολλοί να εγκαταλείπουν την περιοχή.​​

4. Κοινωνική ανισότητα & περιθωριοποίηση
​Ορισμένες συνοικίες και αγροτικοί​οικισμοί (π.χ. Κεραμιδιά, Σαβάλια, Καρδαμάς) αντιμετωπίζουν φτώχεια, ανεργία, έλλειψη υποδομών και πολλές φορές κοινωνικό αποκλεισμό.​Η εκμετάλλευση μεταναστών εργατών γης παραμένει σοβαρό θέμα, με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και αδιαφορία από τις αρχές.​​

5. Έλλειψη στρατηγικής τουριστικής & πολιτιστικής ανάπτυξης
​Παρά την εγγύτητα με τη θάλασσα (Κουρούτα, Παλούκι) και την αρχαία Ήλιδα, η πόλη δεν προβάλλεται τουριστικά, ούτε επενδύει στην πολιτιστική της ταυτότητα. Η κουλτούρα εγκαταλείπεται: λίγες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ελάχιστοι χώροι τέχνης ή μουσικής, περιορισμένη παρουσία θεσμών.​​

Συνοψίζοντας: γιατί η Αμαλιάδα θεωρείται «ξεχασμένη». ​
Υπάρχει η αίσθηση ότι η πόλη πλήττεται από έλλειψη στήριξης, με αποτέλεσμα πολλοί να εγκαταλείπουν την περιοχή. ​​