Ο ποδηλατόδρομος-ντροπή της Αμαλιάδας: Από τη βιτρίνα… στα σκουπίδια

Αν ο πολιτισμός μιας πόλης κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον δημόσιο χώρο, τότε η Αμαλιάδα έχει αποτύχει παταγωδώς. Ο περίφημος ποδηλατόδρομος, κάποτε σημείο αναφοράς για την πράσινη μετακίνηση και την αστική ανάπλαση, σήμερα αποτελεί ένα θλιβερό μνημείο εγκατάλειψης και αδιαφορίας.

Σπασμένος, επικίνδυνος, ντροπιαστικός

Σε όλο το μήκος του ο ποδηλατόδρομος παρουσιάζει εικόνες που προκαλούν ντροπή.
Τσιμέντα σπασμένα, καπάκια φρεατίων ξεκολλημένα… μετατρέπουν την ποδηλασία σε εφιάλτη.
Τα κολονάκια που είχαν τοποθετηθεί για την προστασία των ποδηλατών έχουν εξαφανιστεί σε πολλά σημεία, ενώ σε άλλα έχουν μείνει σπασμένα και γερμένα, σαν μνημεία μιας αποτυχημένης πρόθεσης.

Εγκυμονούνται σοβαροί κίνδυνοι για όλους

Η κατάσταση του ποδηλατόδρομου δεν αποτελεί απλώς πρόβλημα αισθητικής ή λειτουργικότητας. Εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για πεζούς, οδηγούς και ποδηλάτες. Η απουσία κολονακίων σημαίνει ότι αυτοκίνητα εισβάλλουν ανενόχλητα στο διάδρομο, συχνά με μεγάλη ταχύτητα, ενώ η ανύπαρκτη σήμανση προκαλεί σύγχυση και αιφνιδιασμούς σε πεζούς και οδηγούς.

Οι πεζοί περπατούν σε πεζοδρόμια που διακόπτονται βίαια, χωρίς προειδοποίηση, ενώ οι οδηγοί έρχονται αντιμέτωποι με απότομες αλλαγές κατεύθυνσης και κινδύνους από πιθανή πτώση ποδηλάτη στο οδόστρωμα. Η απουσία ελέγχων και η έλλειψη συντήρησης μετατρέπουν μια ζώνη ήπιας κυκλοφορίας σε ζώνη υψηλού κινδύνου.

Πού είναι ο Δήμος;

Η ερώτηση που τίθεται αμείλικτα από τους πολίτες είναι μία: ποιος έχει την ευθύνη για την κατάσταση αυτή; Πόσες ανακοινώσεις πρέπει να βγουν, πόσες φωτογραφίες να δημοσιευτούν, πόσες φωνές να υψωθούν για να ασχοληθεί επιτέλους κάποιος με τον ποδηλατόδρομο;

Οι υποσχέσεις περί συντήρησης, τα μεγάλα λόγια για “αστική αναζωογόνηση”, όλα χάθηκαν μέσα στον χρόνο — μαζί με τα κολονάκια, την ασφάλεια και το όραμα. Ο ποδηλατόδρομος δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα. Και σήμερα στην Αμαλιάδα αυτό το δικαίωμα καταπατάται.

Κλείνοντας: Ντροπή και απαίτηση

“Δεν ζητάμε θαύματα”, λένε οι πολίτες. “Ζητάμε απλά έναν ποδηλατόδρομο που να μην κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε. Ζητάμε συντήρηση, ασφάλεια, σεβασμό”.

Αν αυτό είναι πολύ για μια πόλη σαν την Αμαλιάδα, τότε το πρόβλημα δεν είναι ο ποδηλατόδρομος. Είναι η νοοτροπία. Αμαλιάδα, ξύπνα.

Ο πολιτισμός δεν χτίζεται με προεκλογικές μακέτες. Χτίζεται με έργα που στέκουν όρθια.