Η Ηλεία δεν χρειάζεται διαφήμιση; Ή μήπως δεν αντέχει να αντικρίσει τον καθρέφτη της;

Κάθε χρόνο τα ίδια. Τα νησιά – και όχι μόνο – ξεκινούν έγκαιρα τις καμπάνιες τους για την τουριστική περίοδο: Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Κρήτη, Ρόδος, Κέρκυρα. Με σύγχρονα βίντεο, στρατηγική στα social media, συνεργασίες με travel bloggers, οργανωμένες παρουσίες σε εκθέσεις.

Και εδώ, στην Ηλεία; Σιωπή. Ή μάλλον, χειρότερα: αυτάρεσκη σιωπή. Γιατί, βλέπετε, εμείς “έχουμε τουρίστες”. Δεν χρειάζεται διαφήμιση η Ηλεία. Έρχεται μόνος του ο τουρίστας. Κάθεται στον ήλιο, θαυμάζει την αρχαία Ολυμπία, βουτάει στο Κατάκολο για μια selfie και εξαφανίζεται. Κι εμείς νομίζουμε ότι κάναμε τουριστική πολιτική.

Η αλήθεια όμως είναι πιο σκληρή από το καυτό τσιμέντο του Αυγούστου: η Ηλεία δεν έχει τουρισμό. Έχει διαβατικούς επισκέπτες. Έχει κρουαζιερόπλοια που αφήνουν για λίγες ώρες ένα πλήθος στο λιμάνι του Κατακόλου – οι περισσότεροι πάνε Ολυμπία και ξανά πίσω. Δεν αφήνουν ψυχή, δεν αφήνουν ευρώ.

Κι εμείς πανηγυρίζουμε.

Στην Ηλεία έχουμε θάλασσες απέραντες, αμμόλοφους μοναδικούς, ένα παγκόσμιο πολιτισμικό σύμβολο – την Ολυμπία – και ενδοχώρα με συγκλονιστικά ηλιοβασιλέματα. Αλλά δεν έχουμε σχέδιο. Δεν έχουμε ένα ενιαίο τουριστικό αφήγημα.

Και το χειρότερο: δεν φαίνεται να μας νοιάζει.

Όποιος ψάξει, δεν βρίσκει τίποτα οργανωμένο. Δεν υπάρχει καμπάνια για την Ηλεία στο YouTube, δεν υπάρχει στρατηγική παρουσία στο Instagram. Οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν είναι τραβηγμένες από κινητά και φορτωμένες με νοσταλγία – όχι με επαγγελματισμό.

Όσο για την περιφέρεια και τους δήμους; Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν να είναι ακόμα στο 1995. Μερικά φυλλάδια, κάνα πανηγύρι, μια «έκθεση τουρισμού» για τα μάτια του κόσμου.

Αλλά η εποχή έχει αλλάξει. Ο τουρίστας πλέον είναι απαιτητικός.
Θέλει εμπειρία, ιστορία, γεύση, αυθεντικότητα, οργάνωση.

Κι εμείς τι του προσφέρουμε; Πλαστικές ξαπλώστρες, εγκαταλελειμμένους δρόμους, παραλίες χωρίς πρόσβαση ή καθαριότητα, εγκαταστάσεις κλειστές και αγρότες που βλέπουν τους επισκέπτες σαν “ξένους που ενοχλούν”.

Η Ηλεία δεν χρειάζεται διαφήμιση; Ή μήπως φοβάται ότι αν διαφημιστεί, θα πρέπει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που η ίδια θα έχει δημιουργήσει;
Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε.

Τουρισμός είναι όραμα. Τουρισμός είναι αφήγημα, επένδυση, συνέπεια και δουλειά. Πολλή δουλειά. Αν δεν θέλουμε να δούμε την Ηλεία να μένει πίσω – για μια ακόμη δεκαετία – ας αρχίσουμε από μια παραδοχή: ναι, η Ηλεία χρειάζεται διαφήμιση. Και προγραμματισμό. Και τόλμη. Και αυτογνωσία.

Γιατί όσο ωραία κι αν είναι η γη μας, δεν φτάνει να την αγαπάμε μόνο εμείς. Πρέπει και να ξέρουμε να τη δείξουμε. Αλλιώς, θα την αφήνουμε να σβήνει σιωπηλά, μέσα στον ήλιο και την αυταπάτη.