Η σιωπή του δημάρχου και η θολή διαχείριση της Ήλιδας

Αντί για λύσεις, λόγια.

Αντί για ευθύνη, επίρριψη στους άλλους.

Σε έναν τόπο που βρέχεται από ιστορία και δοκιμάζεται από εγκατάλειψη, η δημοτική αρχή Ήλιδας – και προσωπικά ο δήμαρχος Χρήστος Χριστοδουλόπουλος – δείχνει για μια ακόμη φορά ανίκανη να διαχειριστεί τα στοιχειώδη.
Νερό και προστασία – δυο αυτονόητα αγαθά – μετατρέπονται σε πεδίο αδιαφορίας, μετάθεσης ευθυνών και γραφειοκρατικών υποσχέσεων. Τα περιστατικά ρύπανσης στους χειμάρρους Γκουρλέσα και Σοχιά το 2024, που καταγγέλθηκαν επώνυμα, με στοιχεία, βίντεο και έγγραφα από τον πρόεδρο της Τ.Κ. Ροβιάτας, δεν έγιναν αφορμή για ουσιαστικό έλεγχο ή απόδοση ευθυνών.

Ο δήμαρχος αρκείται να διαβεβαιώνει – χωρίς διαφάνεια – πως «οι μετρήσεις είναι καθαρές». Ποιες μετρήσεις; Από ποιον φορέα; Με ποια συχνότητα; Και το κυριότερο: πού είναι η δημοσιοποίησή τους για να μπορούν οι πολίτες να κρίνουν;

Την ίδια ώρα, στην Τ.Κ. Κρυονερίου τίθεται θέμα ποιότητας νερού. Αντί για απαντήσεις, ακούμε ότι «θα μπουν χλωριοτήρες». Πότε; Από ποιόν; Και γιατί δεν υπήρχαν ήδη; Πόσο δύσκολο είναι για έναν Δήμο να εξασφαλίσει πόσιμο νερό στους δημότες του;

Όταν φτάνουμε στην Πολιτική Προστασία – ζήτημα ζωής και θανάτου σε μια περιοχή με μεγάλες δασικές εκτάσεις – ο κ. Χριστοδουλόπουλος το μόνο που βρίσκει να πει είναι πως «δεν έχουμε προσωπικό και χρηματοδότηση».

Αντί να απαιτήσει, καταγγέλλει.

Η διακυβέρνηση ενός Δήμου δεν είναι ούτε διορισμός ευθυνών σε υπουργεία ούτε παράθεση ευχών. Είναι σχέδιο, έλεγχος, διαφάνεια, πυγμή. Η Ήλιδα πνίγεται στις λάσπες της γραφειοκρατίας και της αδράνειας. Δεν χρειάζεται έναν δήμαρχο που εξηγεί γιατί δεν μπορεί – χρειάζεται έναν που να μπορεί. Η κοινωνία ζητά αλήθεια. Ζητά καθαρό νερό, καθαρή διοίκηση και καθαρές απαντήσεις. Όχι άλλα «θα» και «μακάρι». Ο τόπος αυτός έχει ανάγκη από Δήμο, όχι από διαχειριστή εργολαβιών και εύκολες υπεκφυγές.