Αμαλιάδα: Μια άχαρη πόλη!

Και καθώς στον δήμο Ήλιδας συνεχίζουν, εν μέσω Φεβρουαρίου, να κόβουν… πρωτοχρονιάτικες πίτες και να ασχολούνται μόνο με τα καρναβάλια [ο καθένας για ότι είναι ικανός], η πρωτεύουσα του δήμου, Αμαλιάδα, συνεχίζει να θυμίζει ένα μεγάλο χωριό.

Με δήμαρχο και μέλη δημοτικού συμβουλίου να μοστράρονται σε φωτογραφίες στα social media, με κείνο το ξύλινο χαμόγελο, που όλοι οι πολιτικοί έχουν τελειοποιήσει.

Είναι μια πόλη που, δυστυχώς, αποτρέπει όχι μόνο τους επισκέπτες να έρθουν, αλλά ακόμη και τους ντόπιους. Μια πόλη με πολλά προβλήματα, που κανείς δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να επιλύσει. Δεν είναι μόνο τα χρόνια προβλήματα του νοσοκομείου Αμαλιάδας ή τα προβλήματα που προκύπτουν μετά από κάθε έντονη κακοκαιρία.

Μια βόλτα στην ερημωμένη πόλη, ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Μια πόλη με κατεστραμμένο ποδηλατόδρομο…
Μια πόλη με ένα ερείπιο-φάντασμα του πρώην δημαρχείου…
Με κατεστραμμένες πινακίδες σήμανσης…
Με δρόμους διαλυμένους…
Με μια άχαρη κεντρική πλατεία…
Με ένα ΚΤΕΛ μέσα στο κέντρο τη;ς πόλης να δυσκολεύει τη διέλευση οχημάτων…
και πολλά ακόμα!

Όλα τα παραπάνω, κι ακόμα περισσότερα, δημιουργούν και οικονομικά προβλήματα, με πολλές επιχειρήσεις, [οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις άναρχα έχουν δημιουργηθεί σε σημεία που έχουν δημιουργηθεί] να αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Παρά την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής, η ανάπτυξη του τουρισμού δεν έχει αξιοποιηθεί στο μέγιστο. Η έλλειψη προώθησης και υποδομών για τον τουρισμό περιορίζει τις δυνατότητες ανάπτυξης.

Υ.Γ.: Ευτυχώς που υπάρχει η Κουρούτα!

Και λίγη ιστορία….

Στους Βυζαντινούς χρόνους υπήρχε στην περιοχή ο οικισμός του ναού της Παναγίας της Πλατυτέρας, που επονομάζεται Φραγκαβίλλα μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Φράγκους. Ο ναός είναι σταυροειδής μετά τρούλου, του 11ου αιώνα, κτισμένος στα ερείπια αρχαίου ναού, όπως εικάζεται, με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες. Στην βυζαντινή, επίσης, περίοδο δημιουργείται ο οικισμός του Καλίτσα και επί Τουρκοκρατίας το Δερβίς Τσελεπή, μετά την εκεί εγκατάσταση των υπολειμμάτων της στρατιάς του Δαμάτ Αλή Πασά που ανακατέλαβε την Πελοπόννησο το 1715 αποτελώντας στη συνέχεια έδρα τούρκου διοικητή.

Πρώτοι δε κάτοικοι τότε ήταν Αιγύπτιοι και άλλοι Άραβες που παρέμειναν μετά από γάμους με Μωραΐτισσες που είχαν αρχικά σκλαβώσει. Αυτοί συγχωνεύτηκαν στη συνέχεια με τους Τουρκαλβανούς Λαλαίους καθώς και με τους Λάκωνες Βουρδουνιώτες. Τελικά δεν άργησαν ν΄ απολέσουν τον αραβικό τους χαρακτήρα και να αναδειχθούν ικανοί γεωργοί και έμποροι. Αυτοί ήταν οι αναφερόμενοι ως Τούρκοι που με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έσπευσαν και κλείστηκαν στο ημιερειπωμένο κάστρο του Χλεμουτσίου ζητώντας τη βοήθεια των Λαλαίων.

Με την απελευθέρωση από τους Τούρκους δημιουργείται ο Δήμος Ελίσσης με έδρα το Δερβή – Τσελεπή και τους γύρω οικισμούς. Το όνομα ο νέος Δήμος το δανείζεται από την μυθική Έλισσα, κέντρο επεξεργασίας πορφύρας που βρισκόταν στις εκβολές του Ελισσαίου (Κουρλέσα) ποταμού.

iliatoday.gr