Δήμος Ήλιδας: “Φωνή λαού οργή Θεού”

Τα κατάφεραν!

Μια δημοτική αρχή κατάφερε να βγάλει τους πολίτες στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για τους υπέρογκους και άδικους λογαριασμούς ύδρευσης. Έχοντας μόλις 11 μήνες στην διακυβέρνηση του δήμου, η παράταξη του Χριστοδουλόπουλου κατάφερε το… ακατόρθωτο!

Μη νομίζετε ότι κανείς από αυτούς συγκινήθηκε. Ήδη ετοιμάζονται για το ταξιδάκι τους στην Θεσσαλονίκη, γιατί λεφτά υπάρχουν πάντοτε όταν θέλουν να κάνουν τις βόλτες τους. Δε θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω αυτό που άκουσα, ότι δηλαδή οι μετακινήσεις των αιρετών του δήμου Ήλιδας προς Θεσσαλονίκη θα φτάσουν στις 2.500-3.000 ευρώ. Θα περιμένω μια επίσημη ανακοίνωση, που αμφιβάλλω αν θα γίνει ποτέ.

Αλλά γιατί θα πάνε; Να δείξουν τι; Το νερό που διακόπτεται; Τους άθλιους δρόμους; Τα πιο άθλια κτήρια της πόλης; Γι’ αυτά καμαρώνουν; 

Ήθελα να ήξερα, όσοι τους ψήφισαν τι περίμεναν ότι θα έκαναν; Μη ξεχνάμε ότι αρκετοί από αυτούς είχαν μια άκρως αποτυχημένη θητεία 2014-2019, όπου η αγανάκτηση του κόσμου επανέφερε το 2019 τον Λυμπέρη με ένα συντριπτικό ποσοστό και για λίγους ψήφους δεν σάρωσε τον Χριστοδουλόπουλο από την πρώτη Κυριακή.

Δε λέω, ότι η τελευταία θητεία του Λυμπέρη ήταν η καλύτερη. Ο λαός τον τιμώρησε με την ψήφο του κι εξέλεξε τον Χριστοδουλόπουλο, που όμως τον γνώριζε, και ο οποίος εκλέχτηκε με τη συμπαράσταση φυσικά του αυτοδιοικητικού γυρολόγου Ανδρέα Παπαδάκου, που πρώτα πήγε με τον Λυμπέρη και μετά με τον Χριστοδουλόπουλο.

Η κατάσταση συνεχίζει στον δήμο να είναι τραγική. Και δυστυχώς, η άλλοτε πανέμορφη πόλη του ηλειακού Κάμπου θα συνεχίσει για πολύ ακόμα να είναι ένα “μικρό και ασήμαντο” χωριό, στα χέρια ανίκανων και αδιάφορων!

Και μία επισήμανση: Η παροιμία «φωνή λαού οργή Θεού» δηλώνει με άλλα λόγια την ανίκητη δύναμη του λαού, αν ενωθεί. Θέλει να πει πως, όταν οι καθημερινοί άνθρωποι αγανακτήσουν κι ενώσουν τη φωνή τους για να εκφραστούν συλλογικά ή μαζικά, όταν δηλαδή η φωνή όλων, ακόμα κι ο ψίθυρος των καθημερινών, των απλών ανθρώπων ακουστεί ως μία φωνή, ως ένας ψίθυρος, απ’ άκρη σ’ άκρη και υπακούσει σε ένα σύνθημα, στο ίδιο σύνθημα ή σε μία ιδέα που είναι αποδεκτή απ’ όλους, τότε, ο ενωμένος λαός ακούγεται όπως ακούγεται ο Θεός κι εκφράζεται με έναν σεισμό ή με έναν τυφώνα, είναι η ακατανίκητη δύναμη που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της.