Ονειρο και τρένο που την πας την νιότη

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
π. Προέδρου Συλλόγου Φαρμακοποιών Ηλείας

Ο ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ

Θόλωνε το βράδυ και το τραίνο είχ’ έμβει
στον ερημικό σταθμό βαρύ κι ατόφιο
λες τό’ χε τυλίξει σ’ αχνά πέπλα η ρέμβη
έτσι ως ξάφνου στάθκε ακίνητο και ψόφιο.

Σήμανε η καμπάνα κι έτριξαν οι θύρες,
ούρλιαξε ’να σφύριγμα και αυτό εκινήθη
πλάι σε μια παράτα αγερώχες φιλύρες
που κώπηλατούσαν –λές στητές– στη λήθη.

Λίγο ακόμα κι όργιο –αρθρωτή γουστέρα–
θάφευγε ως είχ’ έρθει μες σ’ ατμών τολύπη
κι εγώ πάλι μόνος στη θλιμμένη εσπέρα,
Με συντρόφισσά μου, θάμενα, τη λύπη.

Άξαφνα ως γλυστρούσε – σ’ ένα παρεθύρι
ένα χέρι εξαίσιο μούγνεψε και πάει,
μια σειρά άσπρα δόντια, δυό μάτια σαπφείροι
μούστειλαν –και φύγαν– φίλημα στα χάη!

Έμεινα … Η μέρα είχε κιόλας φύγει,
του σταθμού μου, γύρω, η ερημία αλύχτα·
κείνες οι φιλύρες πήγαιναν με ρίγη
Και με βήμα στράτι-ωτικό στη νύχτα…

Ω, έσύ, κυρά χέρι, δόντια, μάτι
όνειρο και τραίνο που την πας τη νιότη,
έδωσα σινιάλο –το κ α θ ή κ ο ν– για τη
διασταύρωσή μας στην αιωνιότη… .

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ

Ένας χρόνος από τότε που μια σειρά πράξεων και παραλείψεων αφαίρεσαν 57 ζωές. Κατά τύχη κάτι λέει δεν πήγε καλά κείνη την μέρα. Όπως κατά τύχη πήγαινε καλά τις προηγούμενες μέρες. Έτσι συμβαίνει πάντα όταν δεν λειτουργεί τίποτα και όταν οι αρμόδιοι παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα σε όποιον τολμά να κάνει απλά μια ερώτηση. Όταν δεν υπάρχουν προληπτικά μέτρα και ούτε καν κανόνες τότε είναι που η τύχη παίζει τα παιχνίδια της..

Μόνο που δεν το είχαν πει, για να αποφάσιζαν όσοι ταξίδευαν με το τρένο αν άξιζε να ποντάρουν την ζωή τους. Ένα χρόνο τώρα το πολιτικό σύστημα ταμπουρωμένο πίσω από την κατάπτυστη Βουλευτική ασυλία προσπαθεί να φορτώσει τις ευθύνες όπου αλλού ….. Μακριά από μας…

Φταίνε αυτοί που διορίστηκαν πέρα από κάθε αξιοκρατία. Κομματικοί εγκάθετοι και συντοπίτες του Υπουργού. Και τώρα αυτοί που τους διόρισαν έχουν το θράσος να τους ζητάνε ευθύνες για την τραγωδία γιατί λέει δεν ήξεραν να κάνουν την δουλειά τους….

Μα το κριτήριο του διορισμού τους δεν ήταν η όποια ικανότητα τους και τα όποια προσόντα τους. Το κριτήριο και το προσόν τους ήταν η ψήφος τους. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω. Και οι αρμόδιοι —-Δεν ντρέπονται να αντικρίζουν τους συγγενείς των θυμάτων. —

–

Δεν ντρέπονται να στέκονται μπροστά στον καθρέφτη τους. Και δεν ντρέπονται γιατί δεν έχουν συνηθίσει να ντρέπονται. Έχουν αντικαταστήσει την ποινική ευθύνη με την αόριστη πολιτική ευθύνη και εννοούν να χρησιμοποιούν κάθε φορά τα εκλογικά αποτελέσματα σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ο αρμόδιος Υπουργός πήγε τότε στον τόπο του δυστυχήματος πρώτα έκλαψε σαν αριστούχος δραματικής σχολής και μετα θεαματικά παραιτήθηκε αναλαμβάνονται κατά πώς είπε την πολιτική ευθύνη.

Μετα όμως αφού ξεμπέρδεψε με την πολιτική ευθύνη κατέβηκε εκ νέου υποψήφιος μόνο και μόνο για να διεκδικήσει εκ νέου την Βουλευτική ασυλία. Και την εκλογή του τώρα την χρησιμοποιεί σαν αποδεικτικό της αθωότητας του. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε το βαρύγδουπο…. «μας έκρινε ο λαός». Από πότε όμως ο λαός αντικαθιστά με την ψήφο του την Δικαστική εξουσία??? Για τους Βουλευτές δεν υπάρχουν Δικαστές υπάρχει μόνο ο λαός και με την ψήφο του τους αθωώνει . Και πήγε στην επιτροπή της Βουλής να καταθέσει ο τότε Υπουργός. Δηλαδή δεν πήγε, τον κάλεσαν…..

Το μόνο βέβαια που κατάφερε ήταν να επιδείξει απίστευτο θράσος και ασέβεια στους νεκρούς με τις ασυναρτησίες που αράδιασε. Ασυναρτησίες που δεν ήταν ικανές να πείσουν ούτε μαθητή της πρώτης του Δημοτικού. Ωστόσο έπεισαν τους συνάδελφους του στο κόμμα του. Αυτό και αν είναι συναδελφική αλληλεγγύη. Και πρέπει να επισημάνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις η Βουλευτική ασυλία ψηφίζεται και από Βουλευτές της εκάστοτε αντιπολίτευσης.

Σήμερα εσείς αύριο εμείς ….

Μην χαλάσουμε την πιάτσα. Οι χαροκαμένοι συγγενείς περιμένουν δικαιοσύνη …. Αλήθεια από ποιους ??? Πότε πήρε Βουλευτής ή Υπουργός την ευθύνη για κάτι??? Ο όρος πολιτική ευθύνη είναι εφεύρεση για να αποσείουν κάθε φορά τις όποιες ποινικές ευθύνες τους. Οι ελάχιστοι που έχουν καταδικαστεί απλά ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις που είχαν να κάνουν με μια τυχαία αστοχία ενός καλοστημένου μηχανισμού συγκάλυψης.

Επειδή δεν φτάνει η ασυλία έχουμε και τον περίφημο Νόμο περί ευθύνης Υπουργών του συνταγματολόγου κου Βενιζέλου που κανείς από τότε δεν τόλμησε να αλλάξει. Γιατί να τον αλλάξουν. Που ξέρεις μπορεί να τον χρειαστούν μην μπλέξουν από κει που δεν το περιμένουν….

ΥΓ Αν όλοι οι συγγενείς στηθούν μπροστά στην Βουλή με 57 φέρετρα για να θυμηθούν οι Βουλευτές που έχουν ξεχάσει θα κατηγορηθούν για λαϊκισμό ??? Και αν μείνουν εκεί μέχρι να απαγγελθούν συγκεκριμένες κατηγορίες θα είναι ακραία συμπεριφορά????