του Δημήτρη Αβραμόπουλου
www.political.gr
Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να εκσυγχρονιστεί το πολιτικό, διοικητικό και οικονομικό μας περιβάλλον απαιτούν αφενός στοχοθεσία, υπευθυνότητα και πολιτική τόλμη, συνάμα δε και αψήφηση του όποιου πολιτικού κόστους μπροστά στο μελλοντικό γενικότερο όφελος για την κοινωνία και τη χώρα. Απαιτείται ένα τολμηρό, μεταρρυθμιστικό, εκσυγχρονιστικό άλμα. Αυτό σημαίνει ότι καλούμεθα να κινηθούμε χωρίς φοβίες και με πραγματική διάθεση να απαλλάξουμε τη χώρα από ξεπερασμένα στερεότυπα, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική, που την καθηλώνουν στο βαλκανικό της περιβάλλον και της στερούν τη δυνατότητα να κινείται ακόμη πιο δυναμικά στη διεθνή σκηνή, συντηρώντας στο εσωτερικό επίσης ξεπερασμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες.
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη -και προσωπικά ο ίδιος- όχι μονάχα δεν φοβάται αλλά τολμά ακόμη και εκεί όπου η συντήρηση ανθίσταται. Δείχνει ότι δεν υπολογίζει τις πρόσκαιρες επιπτώσεις ενός διογκωμένου στη λογική πολλών πολιτικού κόστους. Παγιωμένα συντεχνιακά συμφέροντα, δεμένα με την κομματοκρατία και τη γραφειοκρατία, παραμερίζονται όχι χωρίς τριβές και αντιστάσεις. Η χώρα όμως προχωράει και μαζί της νεότερες γενεές Ελλήνων, που ελπίζουν, ενθαρρύνουν και εμπιστεύονται την κυβέρνηση.
Είναι αλήθεια ότι κάθε μεταρρυθμιστική κίνηση, πραγματική και βαθιά και όχι επιφανειακή, ματαιόδοξη και πρόσκαιρη, προσκρούει σε αντιδράσεις που διογκώνονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά στην ουσία δεν έχουν ισχύ, ούτε ευρεία κοινωνική στήριξη. Η στρατηγική αυτής της κυβέρνησης είναι η πλατφόρμα μεγάλων και βαθύτατων αλλαγών που με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την έναρξη της μεταπολιτευτικής περιόδου μπορεί να βάλει τα θεμέλια μιας νέας εποχής για την Ελλάδα, με ένα πολιτικό σύστημα πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό, με θεσμούς ισχυρούς, με την κοινωνία πιο συνεκτική, με τη δημοκρατία θωρακισμένη και με έναν νέο ρόλο της χώρας στον κόσμο.
Πέραν των νομοσχεδίων που αυτό τον καιρό προωθούνται από την κυβέρνηση, ιδίως του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και του Ελεύθερου Πανεπιστημίου, κορυφαία στιγμή θα είναι η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, όπου τολμηρές αλλαγές θα εκσυγχρονίσουν το πολιτικό σύστημα αλλά και τους πολιτειακούς θεσμούς. Παρ’ όλα αυτά, η συναίνεση και η εξασφάλιση της κοινωνικής στήριξης είναι απαραίτητες, όπως και η εμπιστοσύνη στις πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για να προχωρήσουμε μπροστά.
Και κάτι ακόμη. Η αναγνώριση, η επικρότηση και ο έπαινος για κάθε πολιτική πρωτοβουλία δεν γίνονται πάντα σε πραγματικό χρόνο, αλλά από τις επιπτώσεις που οι πολιτικές αυτές φέρνουν σε βάθος χρόνου για την κοινωνία και τη χώρα και που τότε έχουν πραγματικά μεγαλύτερη αξία. Γιατί έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν στην Ελλάδα η αιχμαλωσία της στιγμής να μας στερεί τη δυνατότητα να κερδίζουμε τον αιώνα.