Δημήτρης Αβραμόπουλος: Ενας τζέντλεμαν της πολιτικής! [και το βιογραφικό του]

Την άποψή μου για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο την έχω εκφράσει δημόσια και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να επανέλθω.

Σήμερα, ως γνωστό, ο κ. Αβραμόπουλος βρίσκεται στην Ηλεία κάνοντας έναν μεγάλο προεκλογικό αγώνα τόσο για την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και της δικής του. Και ο αγώνας του είναι έντιμος, καθαρός, χωρίς… κουτσομπολιά και λέξεις ψιθυριστές!

Αλλωστε τόσο εγώ όσο και το σύνολο των πολιτών της Ηλείας δεν θα περίμενε κάτι διαφορετικό από τον συγκεκριμένο με την τόσο μεγάλη και σπουδαία πολιτική πορεία.

 

Συνομιλώντας μαζί του κάποιες φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα εκπλήσσομαι  όλο και περισσότερο. Πιο ώριμος, πιο κατασταλαγμένος, πιο αποφασισμένος και με πολλή διάθεση να βοηθήσει τον τόπο του – τον τόπο μας- να ξεφύγει από την μιζέρια που οδηγήθηκε από τη συνεχή υποβάθμισή του.

 

Φυσικά και δεν θέλω, με το τελευταίο που έγραψα, να κατηγορήσω κανένα από τα πολιτικά πρόσωπα που πέρασαν από αυτό τον τόπο. Αλλωστε, ένας πολιτικός ψηφίζεται με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες και καλό είναι πρωτίστως εμείς οι πολίτες να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Πριν μερικά χρόνια ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης είπε: “Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να κάνει αυτοκάθαρση, αλλά και το εκλογικό σώμα πρέπει να προχωρήσει σε αδέκαστη αυτοκάθαρση”!

 

 

Λένε κάποιοι ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τώρα ενδιαφέρθηκε για την Ηλεία. Πριν λίγες βδομάδες, σε άρθρο μου [διαβάστε εδώ…] είχα γράψει ότι ο ίδιος από την εποχή που ήταν στο διπλωματικό σώμα πάντα ερχόταν στο νομό. Το έκανε και ως βουλευτής, το έκανε και ως υπουργός. Αραγε, αναρωτήθηκε κανείς γιατί ενώ ερχόταν στην Ηλεία παρέμενε στο παρασκήνιο;

Αναρωτήθηκε κανείς ότι λόγω της αξιοπρέπειας που τον διακατέχει δεν ήθελε να φανεί στους συναδέλφους του στην Ηλεία ότι προσπαθούσε να παρέμβει στο έργο τους;

Αλλωστε στο άρθρο που είχα γράψει είχα αναφερθεί πόσο ήθελε να βοηθήσει το νομό στο τομέα της Υγείας αλλά “έπεσε” σε ώτα μη ακουόντων. Ναι, τις εποχές εκείνες που ο ένας ήθελε να βγάλει τα μάτια του άλλου. Ισως κάποιοι να θυμάστε τη “μάχη” δημόσια που έγινε μεταξύ δύο βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για θέμα αγροτικό!

 

 

Σε μια συνέντευξη που είχαμε κάνει μαζί, την εποχή που ακόμα βρισκόμουν στη τηλεόραση, όπου τον είχα ρωτήσει για την δημοτικότητα ενός πολιτικού προσώπου, μου είχε αναφέρει το εξής:
“Οι δημοτικότητες και οι δημοφιλίες σχετική αξία έχουν. Εξηγούνται όμως. Ο κόσμος προστατεύει εκείνους που θεωρεί ότι ανταποκρίνονται στην εμπιστοσύνη του. Η κοινωνία αξιολογεί και κρίνει. Εάν ο πολίτης διαισθανθεί ή διαπιστώσει ότι ο πολιτικός του εκπρόσωπος δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που ο ίδιος περιμένει από αυτόν, θα τον στείλει σπίτι του. Γι’ αυτό μην παρερμηνεύουμε αυτό που είπα πρωτύτερα, δηλαδή την συμπάθεια και την εκτίμηση όπως αυτή αποτυπώνεται σε δημοφιλίες και δημοτικότητες. Εμένα δεν με βοήθησε ποτέ αυτό. Φρόντιζα πάντα να έχω μια καλή, ανοικτή, ειλικρινή σχέση με την κοινωνία. Αυτή είναι που με αξιολογεί και με κρίνει, με αυτή συνομιλώ και με αυτή θα πορεύομαι στο μέλλον πάντοτε αναλαμβάνοντας τους ρόλους και τις αποστολές που μου αναθέτει…”.

 

 

Σε ένα άλλο σημείο της ίδιας συνέντευξης που είχε πει: “Εγώ ξεκινάω με μια βασική αρχή. Κανείς και από κανέναν πολιτικό χώρο δεν είναι λιγότερο έντιμος ή πατριώτης από εμένα. Το ίδιο κι εγώ στα μάτια τους. Ο πολιτικός κόσμος έχει μεγάλες ευθύνες και πρέπει να τις αναλαμβάνει με καθαρότητα σκέψης, με ειλικρίνεια, με θάρρος και τόλμη”.

 

 

Θα θυμίσω και κάτι άλλο που μου είχε εκμυστηρευτεί: “Οταν πρωτομπήκα στην πολιτική, στη πρώτη μου εμφάνιση στη Βουλή -όταν πρωτοεμφανίζεται ένας βουλευτής δεν πατάει κανένας, μόνος του είναι, μη τον βλέπετε που αγορεύει από το βήμα, από κάτω δεν υπάρχει κανείς. Ηταν, λοιπόν, μόνο οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι. Θυμάμαι από πλευράς Ν.Δ. ήταν μόνο ο Γιώργος Σουφλιάς. Μιλάμε για το 1993. Εγώ καινούργιος τότε, ότι είχα εμφανιστεί, είχα εκλεγεί 3ος στην Πρώτη Περιφέρεια της Αθήνας, που ήταν έκπληξη για πολλούς. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος και ο επίσης αείμνηστος Αθανάσιος Τσαλδάρης, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής. Κάθισαν σε μια γωνιά και όταν τελείωσα χειροκρότησαν. Εγώ κατέβηκα να τους χαιρετήσω.

Μου λέει λοιπόν ο Θανάσης Κανελλόπουλος: “Αν και Ηλείος ουχί γελοίος”. Χαμογέλασα.
“Δε μου λες Αβραμόπουλε, την αντέχεις την αδικία;”.
Του απαντώ “δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε κ. Πρόεδρε”.
“Εγώ θα σου πω κάτι πολύ απλό. Τα πήγες πολύ καλά και συγχαρητήρια για την εκλογή σου, αλλά την αντέχεις;”.
“Θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια. Δεν νομίζω ότι την αντέχω”.
Τότε μου λέει: “Βρες ένα τρόπο χωρίς να χάσεις τον συναισθηματισμό σου, να προστατευτείς”.

 

Κι εγώ έκανα κάτι τα τελευταία 14 χρόνια που δεν θα σας αρέσει να το ακούσετε. Επαψα να διαβάζω εφημερίδες. Τι διαβάζω από αυτές; Αναλύσεις, παρακολουθώ την κίνηση των γεγονότων για να έχω την αίσθησή τους και δεν διαβάζω ποτέ παραπολιτικές στήλες, ούτε όμως και τις τροφοδοτώ, αν ρωτήσετε συναδέλφους σας στην Αθήνα. Γιατί αυτό; Διότι ακόμα ενοχλούμε από οτιδήποτε θεωρώ ότι είναι άδικο. Κι έτσι βρήκα τρόπο να αμυνθώ. Συμπέρασμα λοιπόν. Εχω βρει τρόπο να προστατεύω τον συναισθηματισμό μου, από την άλλη μεριά σε ορισμένα πράγματα λειτουργώ λογικά, όπως με έμαθε η παλιά μου δουλειά στο διπλωματικό σώμα.

 

Προυπόθεση όμως για να αποφασίζεις λογικά και συνετά είναι να έχεις καλή γνώση των πραγμάτων. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, ποτέ μη χάσεις την ανθρωπιά σου. Εμείς οι πολιτικοί δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από πολίτες εξουσιοδοτημένοι από άλλους πολίτες στο όνομα της γενιάς μας και της εποχής μας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά με την κοινωνία….

 

Εδώ στην Ηλεία δοκιμάστηκε το ελληνικό κράτος, το μεταπολιτευτικό κράτος, μετά τις τελευταίες φωτιές. Ημουν εκεί από το πρώτο βράδυ για να διαπιστώσω ότι αυτό το κράτος που χτίσαμε μετά την μεταπολίτευση, επειδή χτίστηκε με λάθος υλικά, πρέπει να αλλάξει. Χτίστηκε με ποια υλικά; Την κομματοκρατία, την γραφειοκρατία και τα συντεχνιακά συμφέροντα. Εχουμε ευθύνη όλοι οι πολιτικοί χώροι….”

 

 

Μεγάλες αλήθειες από έναν τζέντλεμαν πολιτικό της χώρας!

 

 

Ας δούμε και το πλούσιο βιογραφικό του:

 

 

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος διετέλεσε Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Νοέμβριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2019. Διατέλεσε Υπουργός Εθνικής Άμυνας (δύο θητείες), Υπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης και Δήμαρχος Αθηναίων (δύο θητείες). Εξελέγη Βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κατ’ επανάληψη (1993, 2004, 2007, 2009 και 2012).

 

 

Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο Διπλωματικό Σώμα από το 1980 έως το 1993. Διετέλεσε Ειδικός Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών και Πρόξενος της Ελλάδος στη Λιέγη (Βέλγιο) και στη Γενεύη (Ελβετία).

 

 

Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθως έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στo Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του ULB (Université libre de Bruxelles) στις Βρυξέλλες. Είναι επίτιμος Διδάκτορας των Πανεπιστημίων ADELPHI (Νέα Υόρκη), DREXEL (Φιλαδέλφεια), KINGSTON (Λονδίνο) και του DEREE (Αθήνα) και είναι Επίτιμος Καθηγητής Σύμβουλος της Σχολής Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, Επίτιμος Καθηγητής της Κρατικής Ακαδημίας Τεχνολογικών Επιστημών της Μόσχας (Ρωσία), και του Ευρωπαϊκού Κολεγίου της Πάρμας (Ιταλία).

 

 

Ο κ. Αβραμόπουλος έχει παρασημοφορηθεί και έχει τιμηθεί με ανώτατες κρατικές διακρίσεις από πολλές χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Μάλτα, Καζακστάν, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Βατικανό, Βενεζουέλα, Γιουγκοσλαβία και Λίβανο.

 

 

Είναι παντρεμένος με τη Βίβιαν και έχει δύο γιους, τον Φίλιππο και τον Ιάσονα.

 

 

Οι κυριότεροι σταθμοί αυτής της πορείας είναι οι εξής:

 

 

Πολιτική Σταδιοδρομία

 

 

1993: Διπλωμάτης καριέρας από το 1980, παραιτείται από το Υπουργείο Εξωτερικών για να κατέλθει στην πολιτική, με το Κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας».
Εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της «Νέας Δημοκρατίας».
Γραμματέας της Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU).
Εκλέγεται Βουλευτής στην Α’ Αθηνών, στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 1993.
1993-1994: Πρόεδρος της ΟΚΕ Εξωτερικών της Ν.Δ.
1995-2002: Δήμαρχος Αθηναίων. Εκλέγεται για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 1994. Επανεκλέγεται τον Οκτώβριο του 1998 από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει σημειωθεί ποτέ σε δημοτικές εκλογές στην Αθήνα.
1995-1999: Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ).
1995: Ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος της «Μόνιμης Διάσκεψης των Δημάρχων των Πρωτευουσών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
1996-2000: Αντιπρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Τοπικών Αρχών (IULA).
1997-2002: Μέλος της Επιτροπής των Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού Γραφείου (1997-2000).
2000-2001: Πρόεδρος του «Κινήματος Ελεύθερων Πολιτών».
2000-2002: Πρόεδρος της «Διάσκεψης Κορυφής των Δημάρχων του Κόσμου». Στη Σύνοδο των Αθηνών, το Σεπτέμβριο του 2002, η Διάσκεψη επικύρωσε τη «Διπλωματία των Πόλεων, μια από τις διεθνείς πρωτοβουλίες του, η οποία υιοθετήθηκε από το Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε.
2001: Θεσπίζει το «Διεθνές Βραβείο των Αθηνών για τη Δημοκρατία», υπό την αιγίδα της UNESCO (Παρίσι).
2002: Ιδρύει την «Παγκόσμια Ένωση Ολυμπιακών Πόλεων», υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Λοζάννη).
Ιδρύει το «Παγκόσμιο Ινστιτούτο για τη Διπλωματία των Πόλεων».
2004: Εκλέγεται πρώτος Βουλευτής Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές της 7ης Μαρτίου.
2004: Ορίζεται Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης στη νέα Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
2006: Με τον ανασχηματισμό της 14ης Φεβρουαρίου, ορίζεται Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
2007: Επανεκλέγεται Βουλευτής στην πρώτη Περιφέρεια Αθηνών, στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου.
2007: Ορίζεται στη νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και πάλι, Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
2009: Επανεκλέγεται Βουλευτής στην πρώτη Περιφέρεια Αθηνών, στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Με απόφαση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας διορίζεται Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας και του ανατίθενται τα καθήκοντα του Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής του 8ου Τακτικού Συνεδρίου του Κόμματος.
2010-2015: Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ασκώντας εποπτεία επί των τομέων Εξωτερικής Πολιτικής, Άμυνας, Δημόσιας Διοίκησης, Πολιτισμού, Τουρισμού, Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας, Δικαιοσύνης και Πολιτικής Στρατηγικής.
2011: Την 11η Νοεμβρίου αναλαμβάνει Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
2012: Επανεκλέγεται Βουλευτής στην πρώτη Περιφέρεια Αθηνών, στις εκλογές της 6ης Μαΐου και στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Αναλαμβάνει Υπουργός Εξωτερικών.
2013: Την 25η Ιουνίου αναλαμβάνει Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
2014-2019: Αναλαμβάνει Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας.

 

 

Διπλωματική Σταδιοδρομία

 

1980: Διπλωματική Ακαδημία Υπουργείου Εξωτερικών
1981-1983: Διπλωματική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών (Διπλωματικό γραφείο Υπουργού Εξωτερικών και Πρωθυπουργού, Αθήνα).
1983-1988: Πρόξενος της Ελλάδος στη Λιέγη (Βέλγιο).
1989-1991: Ειδικός Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου της «Νέας Δημοκρατίας», Κωνσταντίνου Μητσοτάκη
1991-1992: Εκπρόσωπος στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ / Βιέννη).
1992: Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών (Αθήνα).
1992-1993: Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Γενεύη (Ελβετία).
1993: Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
1993: Παραιτείται από τη Διπλωματική Υπηρεσία και συμμετέχει στις Εθνικές Εκλογές του Οκτωβρίου 1993

 

 

Τρέχουσες Δραστηριότητες

 

Από τον Ιανουάριο του 2003:

 

Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής για τη Διπλωματία των Πόλεων, που ιδρύθηκε από το Global Forum (Ρώμη) και το Ινστιτούτο της Παγκόσμιας Τράπεζας (Ουάσιγκτον).
Πρόεδρος του «Παγκόσμιου Ινστιτούτου για τη Διπλωματία των Πόλεων», Ανεξάρτητου Μη Κυβερνητικού Διεθνούς Οργανισμού, που έχει την έδρα του στη Ρώμη και την Εκτελεστική Γραμματεία του στην Αθήνα.
Εκτελεστικός Πρόεδρος της «Παγκόσμιας ΄Ενωσης Ολυμπιακών Πόλεων», Μη Κυβερνητικού Διεθνούς Οργανισμού, αναγνωρισμένου από τη ΔΟΕ (Λωζάνη).
Επίτιμος Πρόεδρος του Διεθνούς Βραβείου των Αθηνών για τη Δημοκρατία, υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ (Παρίσι).

 

 

Ακαδημαϊκοί Τίτλοι – Δραστηριότητες

 

1978: Πτυχίο Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών, της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
1979-1980: Μεταπτυχιακή Εξειδίκευση στους Διεθνείς Οργανισμούς (Πανεπιστήμιο Βοστώνης / Βρυξέλλες).
1986: Masters στα Ευρωπαϊκά Θέματα (Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών, Université Libre des Bruxelles / Βρυξέλλες).
1995: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου ADELPHI (Νέα Υόρκη).
1997: Επίτιμος Διδάκτορας του Κολεγίου DEREE (Αθήνα).
2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου DREXEL (Φιλαδέλφεια).
2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου KINGSTON.
2002: Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πεκίνου.
2002: Επίτιμος Καθηγητής της Κρατικής Ακαδημίας Τεχνολογικών Επιστημών της Μόσχας.
2003: Visiting Fellow, στο Kennedy School of Government, Institute of Politics, του Πανεπιστημίου Harvard.
2016: Επίτιμος Διδάκτορας του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου της Πάρμας (Ιταλία).

 

 

Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, το Πανεπιστήμιο Columbia, το Πανεπιστήμιο Simon Fraser (SFU) και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα.

 

 

Τιμητικές Διακρίσεις

 

 

“Έχει παρασημοφορηθεί και έχει τιμηθεί με ανώτατες κρατικές διακρίσεις από πολλές χώρες: Αυστρία, Βουλγαρία, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Μάλτα, Καζακστάν, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Βατικανό, Βενεζουέλα, Γιουγκοσλαβία, Λίβανο καθώς επίσης και από το Οικουμενικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων και το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας.

 

 

Έχει τιμηθεί με τον “Μεγαλόσταυρο της τάξεως του Φοίνικος” της Ελληνικής Δημοκρατίας. Έχει επίσης τιμηθεί με τον τίτλο του Επίτιμου Δημότη, με επίδοση τιμητικών διακρίσεων από πολλές ξένες πόλεις και δήμους: Αμμόχωστο, Βαρκελώνη, Ερεβάν, Πεκίνο, Βηρυτό, Βερολίνο, Βοστώνη, Βουκουρέστι, Καράκας, Σικάγο, Φλωρεντία, Γένοβα, Τζακάρτα, Αβάνα, Κωνσταντινούπολη, Κίεβο, Λουμπλιάνα, Λος Άντζελες, Μαϊάμι, Μόντρεαλ, Μόσχα, Νιου Τζέρσεϋ, Νέα Υόρκη, Λευκωσία, Παρίσι, Φιλαδέλφεια, Providence, Ρώμη, Σόφια, τις Πολιτείες του Ιλλινόις, Georgia, Rhode Island των Η.Π.Α., Σίδνεϋ, Τιφλίδα, Τίρανα, Τορόντο, Βαλέτα, Ουάσιγκτον, Xian. Ο κ. Αβραμόπουλος έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης 40 Ελληνικών πόλεων (Αγ. Αχίλλειος Πρεσπών, Αρναία, Αρτεμίσιο, Γυμνό Ευβοίας, Δημητσάνα, Επίδαυρος, Ζάκυνθος, Ζάτουνα Αρκαδίας, Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, Κάλυμνος, Κάστρο Κυλλήνης, Κάτω Νευροκόπι, Κλεισούρα, Λαυρεωτική, Μαραθόκαμπος Σάμου, Μεγίστη, Ξυλόκαστρο, Ορεστιάδα, Πανόραμα, Ποταμίδα Κισσάμου, Πύλαρος, Πύργος, Σπάρτη, Σύμη).

 

 

Τον Απρίλιο του 1997 το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών απένειμε το «Χρυσό Μετάλλιο» του Ιδρύματος στον κ. Αβραμόπουλο. Το 2006 ο κ. Αβραμόπουλος τιμήθηκε στη Ρώμη με την ανώτατη διάκριση των Διεθνών Βραβείων «Giuseppe Sciacca». Τον Νοέμβριο του 2017, το International Propeller Club (Port of Piraeus) βράβευσε τον κ. Αβραμόπουλο για την συμβολή του στην ευρωπαική πολιτική νόμιμης μετανάστευσης. Τον Δεκέμβριο του 2017, το Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά απένειμε στον κ. Αβραμόπουλο το πρώτο βραβείο «Θεμιστοκλής» για την συμβολή του στη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης και των ζητημάτων ασφάλειας της Ε.Ε..

 

Ο κ. Αβραμόπουλος έχει παρασημοφορηθεί και έχει λάβει τις εξής ανώτατες τιμητικές διακρίσεις:

 

 

Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος (Ελλάδα)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Πολιτικής Αξίας (Ισπανία)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος (Βέλγιο)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου ΙΙ (Βέλγιο)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πολικού Αστέρα (Σουηδία)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λέοντος (Φινλανδία)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας (Πορτογαλία)
Μεγαλόσταυρος του Λευκού Αστέρα (Εσθονία)
Ταξίαρχος του Σταυρού του Τάγματος της Αξίας (Πολωνία)
Διοικητής του Τάγματος του Στέμματος της Δρυός (Λουξεμβούργο)
Μεγάλη Διάκριση της Τιμής για τις υπηρεσίες προς τη Δημοκρατία της Αυστρίας (Αυστρία)
Σύντροφος του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (Μάλτα)
Αξιωματικός του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία)
Αξιωματικός του Τάγματος της Αξίας του Μεγάλου Δουκάτου (Λουξεμβούργο)
Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (Γαλλία)
1η Τάξη του Τάγματος της Πολιτικής Ανδρείας και Αξίας (Βουλγαρία)
Ταξίαρχος του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (Γερμανία)
Μεγάλο κορδόνι του Εθνικού Τάγματος του Κέδρου (Λίβανος)
Ιππότης του Τάγματος Μακαρίου Γ΄ (Κύπρος)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Ντιέγκο Ντε Λοσάντα (Βενεζουέλα)

Μεγαλόσταυρος του Αποστόλου Μάρκου (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας)
Μεγαλόσταυρος του Παναγίου Τάφου (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων)

 

 

Προσωπικές Πληροφορίες

 

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και κατάγεται από Αρκαδία και Ηλεία.
Υπηρέτησε στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία (1978-1980), στην Αθήνα και στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στο ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Είναι παντρεμένος με τη Βίβιαν και έχει δύο γιους, τον Φίλιππο και τον Ιάσονα.
Γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.