Αλεξάνδρα Λυκοκανέλλου: “Μάνα, μανούλα, μητέρα, Θείο πλάσμα !!”

Η γυναίκα που υμνήθηκε και αποτελεί οίστρο δημιουργίας και έμπνευσης για τους ποιητές, τους ζωγράφους και όλους τους καλλιτέχνες. Είναι θαυμάσιο πως η μητέρα είναι κυρίαρχη σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας..

Η γυναίκα που ευλογήθηκε να δημιουργεί τη ζωή, να υπομένει τον πόνο καρτερικά, να αγαπάει άνευ όρων και να θυσιάζεται πολλές φορές.. Αυτή τη σπουδαία οντότητα στον πλανήτη τιμάμε σήμερα, και πρέπει να την τιμάμε κάθε μέρα.. Τη γυναίκα που η ανάσα της είναι πνοή για μας.. Η αγκαλιά της είναι το καταφύγιο μας. Τα φιλιά της φάρμακο της ψυχής μας..

Η συμβουλή της απαραίτητη… Τη μάνα που έχουμε στενοχωρήσει και αυτή μόνο αγάπη και συγχώρεση έχει για μας… Τη μάνα που αποτελεί την ασπίδα μας για τα πάντα.. Αυτή που ξενύχτησε στην αρρώστια μας, αυτή που σπαραζει στην πόρτα του νοσοκομείου και παρακαλάει να δώσει τη ζωή της για το σπλαχνο της.. Η γυναίκα που θυσιάζει τα όνειρα της για την ανατροφή και την εξέλιξη του παιδιού της.. Μεγαλείο ψυχής που δεν συναντάται σε άλλο πλάσμα…

Σε αυτή τη γυναίκα υποκλινόμαστε. Έλεγε η αείμνηστη γιαγιά μου .. Κάποτε σε ένα χωριό ένα παλικάρι αγάπησε μια κοπέλα της οποίας η μάνα ήταν σκληρή, για να επιτρέψει το γάμο αυτό ζήτησε από την κόρη της να πείσει το νέο να της φέρει για αντάλλαγμα την καρδιά της μάνας του… Ο νέος σκότωσε τη μητέρα του και πήρε την καρδιά της στα χέρια του τρέχοντας να την παραδώσει…στο δρόμο όμως, σκόνταψε κι έπεσε , τότε άκουσε μια φωνή να του λέει: πόνεσες παιδάκι μου; Αυτή ήταν η φωνή της μάνας του που ο ίδιος είχε σκοτώσει…

Ασύγκριτη μητρική αγάπη!!
Χρόνια πολλά στη μητέρα μου και σε όλες τις μητέρες που γέννησαν ή ανάθρεψαν παιδιά !
Σας αγαπάμε!!