Φον Δημητράκης… και όλα τα λήγοντα σε Ακης… και όχι μόνο!

του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
π. Προέδροτ Συλλόγου Φαρμακοποιών Ηλείας

Οι παραστάσεις του έργου τελείωσαν.
Κάποιοι συμπολίτες μας έκαναν μια αξιέπαινη προσπάθεια.
Θυσίασαν πολύ χρόνο και κατέβαλαν μεγάλο κόπο για να δούμε όλοι το αποτέλεσμα που είδαμε.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί δεν είναι το κύριο επάγγελμα τους η ηθοποιία. Και όμως αυτό που είδαμε ήταν μια επαγγελματική δουλειά πέρα για πέρα.

Το έργο διαχρονικό.
Όπως διαχρονικά είναι σχεδόν όλα τα έργα του Ψαθά.
Διαδραματίζεται την δεκαετία του 40 αλλά είναι τρομερά επίκαιρο σήμερα και σίγουρα θα είναι και αύριο.
Ένα έργο που μας δείχνει το άτομο απέναντι στην πολιτική και την εξουσία σε μια δύσκολη για την χώρα μας περίοδο όπως ήταν η Γερμανική κατοχή. Είδαμε επί σκηνής τους πάντες.  Ήρωες, καιροσκόπους, προδότες. Όλοι τους να περιστρέφονται γύρω από τον Φον Δημητράκη ένα πολιτευμένο. Δειλό φιλόδοξο και αδίστακτο μπροστά στον στόχο του που ήταν πάντα η εξουσία και μόνο η εξουσία….

Η ατμόσφαιρα θα ήταν αποπνικτική αν δεν ήταν από την μια η πένα του συγγραφέα και από την άλλη η ματιά του σκηνοθέτη.
Κάπου γελάσαμε και με τα χάλια μας που δυστυχώς δεν λένε να τελειώνουν.
Γιατί μπορεί ο Φον Δημητράκης να κατέβηκε από το θέατρο αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν θα μας λείψει καθόλου.
Δυστυχώς έχουμε πολλά πρόσωπα και προσωπεία σαν του Φον Δημητράκη, μπορεί και χειρότερα, να κυκλοφορούν ανάμεσα μας στην καθημερινότητα μας. Έτοιμοι για όλα φτάνει να ικανοποιήσουν τις όποιες φιλοδοξίες τους. Πέρα και πάνω από την ηθική που αγνοούν και από τις αρχές που δεν είχαν ποτέ….

Ο Φον Δημητράκης προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να το φτάσει στα άκρα. Παραιτήθηκε.

Έκανε βέβαια τα πάντα για να το αποφύγει αλλά στο τέλος με σπαραγμό ψυχής παραιτήθηκε.
Αυτοί που είναι δίπλα μας αυτό δεν το έχουν κάνει ποτέ. Δεν είναι στην κουλτούρα τους.
Κρύβουν άλλοτε επιδέξια και άλλοτε αδέξια τις όποιες φιλοδοξίες τους κάτω από κούφιες μεγαλοστομίες για ιδέες που δεν πιστεύουν καν.
Εννοούν να μας υπηρετούν τάχα για το καλό μας είτε θέλουμε είτε όχι .

Ίσως ο Φον Δημητράκης σαν τραγικός ήρωας όπως εξελίχθηκε να ανοίξει τα μάτια σε  κάποιους από μας και να μπορέσουμε να διακρίνομε τον Φον Δημητράκη της διπλανής μας πόρτας.
Μόνο αυτό θα είναι αρκετό για να διαλυθεί ο μύθος τους που χρόνια τώρα έχει δημιουργηθεί και με την ανοχή την δική μας.
Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι εξ αυτών το μόνο που διαθέτουν σαν προσόν για τις όποιες φιλοδοξίες τους είναι αυτός ακριβώς ο μύθος.
Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά γι αυτό και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τον διατηρήσουν….