15 χρόνια συμπληρώνονται από εκείνην την «μαύρη» Παρασκευή της 24 ης Αυγούστου του 2007 όταν η Ηλεία τυλίχθηκε σε μια φονική πύρινη λαίλαπα που άφησε πίσω της 63 νεκρούς, οικογένειες, παιδιά, νέους, ηλικιωμένους, οι φλόγες δυστυχώς δεν έκαναν
διάκριση. Παράλληλα η Ηλεία βίωσε μια τεράστια οικολογική καταστροφή, ενώ το βιος χιλιάδων συμπολιτών μας έγινε στάχτη.
Ολόκληρα χωριά όπως η Αρτέμιδα και η Μάκιστος, αφανίστηκαν από τις φλόγες, πάνω από 6000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι,
εκατομμύρια στρέμματα γης, αγροτικής και δασικής έκτασης έγιναν κρανίου τόπος με την μεγαλύτερη καταστροφή να συντελείται στο δήμο Ζαχάρως. Μια εθνική τραγωδία που ελπίζουμε άλλη τέτοια να μην ζήσουμε ποτέ. Οι ψυχές που χάθηκαν δεν γυρίζουν
πίσω, τα σπίτια μπορεί να ξαναχτίστηκαν και η γη να αναγεννήθηκε στην πορεία των χρόνων, αλλά οι εικόνες αυτές πάντα θα μας «στοιχειώνουν» και δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε.
Χρέος και ευθύνη όλων μας να μην επιτρέψουμε ξανά μια τέτοια τραγωδία που οδήγησε τον νομό μας στο χάος, τον πόνο και τον
οικονομικό μαρασμό. Κράτος, Περιφέρεια και δήμοι, μαζί με τους πολίτες, όλοι μαζί συντονισμένοι σε μια κοινή προσπάθεια πρόληψης των πυρκαγιών πρέπει να διαφυλάξουμε τη γη μας, γιατί δυστυχώς κάθε χρόνο τα φαινόμενα των πυρκαγιών επαναλαμβάνονται. Η
Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας πρωτοστατώντας σε αυτήν την προσπάθεια, βρίσκεται ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα μαζί με την Πολιτική προστασία και την Πυροσβεστική, ενώ η Περιφερειακή αρχή έχει φροντίσει να υλοποιήσει μεγάλα έργα αποκατάστασης
των καμένων περιοχών και μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα οχυρώνοντας τις «ευαίσθητες» περιοχές του νομού μας.
Νομίζω και ελπίζω πως μέσα από αυτήν την ανείπωτη τραγωδία του 2007, τουλάχιστον διδαχθήκαμε όλοι μας. Δεν ξεχνάμε, βαδίζουμε όμως στο μέλλον σήμερα με περισσότερα «όπλα και γνώση».