Στην επιστήμη της εγκληματολογίας, “serialkiller” [Κατά συρροήν δολοφόνος – ή Κατ’ εξακολούθηση ανθρωποκτόνος], ονομάζεται αυτός που έχει διαπράξειτρεις ή περισσότερες ανθρωποκτονίες με πρόθεση.

 

 

Η θεωρία της εγκληματολογίας αναφέρει ότι ο ένοχος πληροί τρεις προυποθέσεις: Είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και την ευκαιρία. SerialKillers φυσικά δεν υπάρχουν μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στη χώρα μας.

 

 

Δολοφόνοι που σόκαραν την κοινή γνώμη με τα εγκλήματά τους, ανάμεσα στους οποίους και ο Ηλείος Σπύρος Ορφανός, που το 1984 εκτέλεσε τρείς γυναίκες, ενώ τραυμάτισε σοβαρά την τέταρτη και ο οποίος παραμένει 35 ολόκληρα χρόνια εξαφανισμένος.

 

 

Σπύρος Ορφανός

Τα εγκλήματα που συντάραξαν την Αμαλιάδα

 

 

Ασύλληπτος παραμένει για 35 χρόνια ο δράστης ενός άγριου τριπλού εγκλήματος στη χώρα μας με θύματα, ανάμεσα στα άλλα, ενός 10χρονου κοριτσιού, της αδελφής της, 19 χρόνων, και της μητέρας της, 41 ετών, ενώ τραυμάτισε σοβαρά και ένα άλλο μέλος της οικογένειας! Ο 23χρονος τότε εργαζόταν ως υδραυλικός και ναυτικός. Αμέσως μετά τις εν ψυχρώ δολοφονίες εξαφανίστηκε, και από τότε η ΕΛ.ΑΣ. δεν μπόρεσε να βρεθεί στα ίχνη του. Επιπλέον, παρότι το αδίκημα για τις αποτρόπαιες ανθρωποκτονίες έχει παραγραφεί, εκείνος δεν έχει δώσει μέχρι και σήμερα σημεία ζωής αποτελώντας ένα μεγάλο «μυστήριο» για την ΕΛ.ΑΣ.

 

 

Πρόκειται για τον 59χρονο σήμερα Σπύρο Ορφανό που κατάγεται από το χωριό Ανάληψη Ηλείας – κοντά στην Αμαλιάδα – και ο οποίος το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1984 σκότωσε με κυνηγετικό όπλο, σε κατοικία στην Αμαλιάδα, μία μάνα και τις δύο κόρες και τραυμάτισε σοβαρά την τρίτη. Θύματα του άγριου εγκλήματος ήταν η Τασία, 41χρόνων, και οι κόρες της Γεωργία, 10 χρόνων, και Θεοδώρα, 19 χρόνων, ενώ τραυματίστηκε σοβαρά η 16χρονη αδελφή τους Βασιλική και νοσηλεύτηκε αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο της Πάτρας.

 

 

Ο δράστης είχε κατηγορηθεί παλιότερα για κλοπές δίτροχων και άλλα μικροαδικήματα αλλά δεν είχε προφυλακισθεί. Παλιότερα διατηρούσε ερωτικό δεσμό με τη 19χρονη Θεοδώρα και τέσσερις μήνες πριν από το φονικό την είχε αρπάξει εκουσίως από τους γονείς.

 

 

Ομως οι τελευταίοι φέρεται να πίεσαν τη 19χρονη να εγκαταλείψει τον μετέπειτα δολοφόνο της και να αρραβωνιασθεί έναν άλλον νεαρό, τον οποίο επρόκειτο να παντρευτεί λίγες ημέρες αργότερα. Το μοιραίο βράδυ λοιπόν ο νεαρός εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειας εκμεταλλευόμενος ότι ο πατέρας της κοπέλας απουσίαζε.

 

 

Αρχισε να ζητεί εξηγήσεις από τη μητέρα γιατί αρραβώνιασε την κόρη της και εκείνη του ζήτησε επιτακτικά να φύγει από το σπίτι. Ο νεαρός ναυτικός εξοργίστηκε και πυροβόλησε αρχικά τη 41χρονη, την οποία τραυμάτισε θανάσιμα. Στη συνέχεια σε κατάσταση αμόκ πυροβόλησε και σκότωσε τη 10χρονη μαθήτρια Δημοτικού που είχε πέσει πάνω από τη νεκρή μητέρα της και έκλαιγε. Επίσης πυροβόλησε τη 16χρονη που είχε κρυφτεί κάτω από το τραπέζι.

 

 

Σύμφωνα με τις περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων αμέσως μετά άρπαξε από τα μαλλιά την πρώην αγαπημένη του, Θεοδώρα, την έσυρε σε έναν ελαιώνα σε απόσταση 100 μέτρων από το σπίτι της, όπου την πυροβόλησε και τη σκότωσε εν ψυχρώ. Αμέσως μετά το πρωτοφανές έγκλημα τράπηκε σε φυγή ενώ άρχισε καταδίωξη από μεγάλες δυνάμεις τής τότε Χωροφυλακής. Στην αγροτική περιοχή Φραγκαβίλας Αμαλιάδας βρέθηκαν η ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησης του Σπ. Ορφανού.

 

 

Ο δράστης φέρεται να επικοινωνούσε και με άλλους συγγενείς των θυμάτων και να απειλούσε και αυτούς να τους σκοτώσει «επειδή επέτρεψαν τους αρραβώνες της Θεοδώρας». Γι αυτόν τον λόγο η κηδεία των τριών θυμάτων είχε γίνει κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ενώ για μήνες υπήρχε δύναμη ενστόλων για να επιτηρούν συγγενείς των θυμάτων!

 

 

Τότε υπήρξαν μαρτυρίες ότι ο δολοφόνος είχε επιβιβασθεί σε φορτηγό με κατεύθυνση χωριά έξω από την Πάτρα. Χωρίς όμως οι σχετικές έρευνες να αποδώσουν οτιδήποτε… Αναζητώντας τα ίχνη Από τότε λοιπόν τα ίχνη του δεν εντοπίστηκαν και η τύχη του δολοφόνου τριών ανθρώπων για περισσότερες από τρεις δεκαετίες παραμένει άγνωστη. «Το Βήμα» επικοινώνησε με αστυνομικούς που είχαν παρακολουθήσει την υπόθεση το 1984 αλλά και με κατοίκους της περιοχής που γνώριζαν τον δράστη αλλά και τα θύματα. Οπως σημείωναν «τότε φέρεται να είχε πετάξει τα ρούχα του σε ένα πηγάδι, για να ξεγελάσει τα σκυλιά που τον έψαχναν.

 

 

Υπήρχαν πληροφορίες ότι είχε σχεδιάσει τον τρόπο διαφυγής του με κάποιο πλοίο γκαζάδικο ή άλλο και ότι αμέσως μετά τον φόνο τον περίμενε κάποιο ταχύπλοο σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Αμαλιάδα ή στον Πύργο. Υπάρχει η εικόνα ότι έφυγε για Καναδά ή Λατινική Αμερική όπου ζει μέχρι και σήμερα. Εξάλλου και κάποιοι συγγενείς του μας έλεγαν τα πρώτα χρόνια ότι ο Σπύρος ζει σε άλλη χώρα κι έχει αποκατασταθεί και ηρεμήσει».

 

 

Ωστόσο, όπως ανέφεραν στενοί συγγενείς του δολοφόνου, «από την ημέρα του τριπλού φονικού, δεν είχε καμιά επικοινωνία μαζί μας. Εμείς αμφιβάλλουμε αν είναι ζωντανός γιατί λογικά επί 33χρόνια θα μας έκανε ένα ενημερωτικό τηλέφωνο. Εξάλλου το αδίκημά του παραγράφηκε πια αλλά και πάλι δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής».

 

 

Με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. να αναφέρουν ότι «ίσως κάτι έχει συμβεί τις πρώτες ημέρες του φονικού που αγνοούμε. Πάντως το μακελειό στο σπίτι της οικογένειας Ζόντου δεν έχει ξεχασθεί στην τοπική κοινωνία αλλά ούτε κι από εμάς». Σημειώνεται ότι η δίκη – ερήμην του κατηγορουμένου – για τους τρεις φόνους και τον βαρύ τραυματισμό του 1984 ουδέποτε υπήρξε λόγω του παλαιότερου νομικού πλαισίου και το οποίο ανανεώθηκε προ εξαετίας.

 

 

Αντώνης Δαγλής
Ο πρώτος Έλληνας serialkiller

 

 

 

 

Ο Αντώνης Δαγλής, ο δολοφόνος των ιερόδουλων, όπως έχει χαρακτηριστεί από τον τύπο της εποχής, καταγράφεται στην διεθνή βιβλιογραφία ως ο πρώτος Έλληνας serialkiller.

 

 

Τα εγκλήματα του, τρεις δολοφονίες ιερόδουλων, τεμαχισμός πτωμάτων και ληστείες χαρακτηρίστηκαν ιδιαιτέρως ειδεχθή. Το Φθινόπωρο του 1995, στα διόδια της Τραγάνας εντοπίστηκε το τεμαχισμένο πτώμα της 29χρονης ιερόδουλης Ελένης Παναγιωτοπούλου.

 

 

Η γυναίκα είχε στραγγαλιστεί και στη συνέχεια ο δολοφόνος της αφαίρεσε τα σπλάχνα, την τεμάχισε και σκόρπισε τα μέλη της σε διάφορα σημεία της περιοχής. Δυο μήνες αργότερα, στο Βοτανικό εντοπίζεται το πτώμα της 26χρονης ιερόδουλης Αθηνάς Λαζάρου η οποία επίσης είχε στραγγαλιστεί. Στις πιάτσες των ιερόδουλων σήμανε συναγερμός και στις αρχές έφτασαν καταγγελίες γυναικών που έκαναν λόγο για έναν νεαρό με λευκό φορτηγάκι που αποπειράθηκε να τις στραγγαλίσει.

 

 

Οι ιερόδουλες αναγνώρισαν στις φωτογραφίες των σεσημασμένων τον Αντώνη Δαγλή. Ο νεαρός συνελήφθη και ομολόγησε τα αποτρόπαια εγκλήματα του. Είπε πως οι άτυχες γυναίκες έθιξαν τον ανδρισμό του. Οι αρχές έβγαλαν από το αρχείο και μια ακόμη δολοφονία ιερόδουλης που είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτή της Παναγιωτοπούλου. Ο Δαγλής ομολόγησε και αυτή τη δολοφονία. Κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής με την αλλοδαπή ιερόδουλη, είπε, την στραγγάλισε, αφαίρεσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια και στην συνέχεια έγδαρε και τεμάχισε το πτώμα της.

 

 

Στην απολογία του ο Αντώνης Δαγλής, είπε, πως σκότωνε γιατί αυτές οι γυναίκες του θύμιζαν τη μητέρα του καθώς ποτέ δεν της συγχώρεσε ότι δούλευε σε ύποπτα μπαρ. «Την ώρα που σκότωνα τις ιερόδουλες, νόμιζα πως σκότωνα τη μητέρα μου», είπε ο νεαρός δολοφόνος ενώπιον του δικαστηρίου με τη μητέρα του να καταρρέει παθαίνοντας εγκεφαλικό την ώρα της κατάθεσης της.

Ο Δαγλής καταδικάστηκε σε 13 φορές ισόβια και τον Ιανουάριο του 1997 βρέθηκε κρεμασμένος στα κάγκελα του κελιού του.

 

 

Δημήτρης Βακρινός

Ο serial killer με το ταξί

 

 

 

 

Ο Δημήτρης Βακρινός έμεινε στην ιστορία για την ευκολία με την οποία σκότωνε. Όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί το όπλο τον έκανε να νιώθει θεός. «Με θεωρούσαν άνθρωπο της καρπαζιάς, έτσι με αντιμετώπιζαν», έλεγε.

 

 

Αν και στις δολοφονίες του δεν ακολουθούσε συγκεκριμένο μοτίβο και σκότωσε άνδρες και γυναίκες, για όλα τα θύματα του θεωρούσε ότι τον υποτίμησαν με κάποια ενέργεια τους.Τον Δεκέμβριο του 1995, ο Δημήτρης Βακρινός σκότωσε στο Μενίδι με ένα 45αρι τα αδέρφια Κώστα και Αντώνη Σπυρόπουλο με τα οποία, όπως είπε αργότερα, είχε οικονομικές διαφορές. Πέντε μήνες αργότερα, το Μάιο του 1996, σκότωσε στο Περιστέρι τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, τον οποίο θεώρησε υπεύθυνο που χάλασε το προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος.

 

 

Ο Βακρινός ομολόγησε τρεις ακόμη δολοφονίες.Σκότωσε τον συγκάτοικο του Παναγιώτη Δαγλιά, ενώ κοιμόταν γιατί, όπως είπε, του έκλεψε ένα κυνηγετικό όπλο. Την 25χρονη Αναστασία Σιμιτζή, την οποία έκαψε ζωντανή γιατί τον είπε κοντό και τον Ιανουάριο του 1994 στο Λουτράκι, τον ταξιτζή Θεόδωρο Ανδρεάδη, γιατί δεν τον άφησε να πάρει μια κούρσα με το ταξί του. Η υπόθεση του Δημήτρη Βακρινού δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο καθώς, τον Μάιο του 1997, βρέθηκε κρεμασμένος από τα κορδόνια των παπουτσιών του σε μια σωλήνωση των λουτρών της φυλακής του Κορυδαλλού.

 

 

Ο «δράκος» της Δράμας

 

 

 

 

Σε ηλικία 19 ετών, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο έφεδρος αξιωματικός Κυριάκος Παπαχρόνης αρχίζει τη φρικιαστική δράση του. Βιασμοί και δολοφονίες γυναικών, καθώς και βομβιστικές επιθέσεις θα του αποδώσουν το προσωνύμιο «Ο δράκος της Δράμας».

 

 

Το σκοτάδι γίνεται ο καλύτερος σύμμαχός του, ενώ «χτυπά» φορώντας πάντα τη στρατιωτική στολή του. Τον Δεκέμβριο του 1982, ο Παπαχρόνης συλλαμβάνεται και ομολογεί τα εγκλήματά του.

 

 

Το Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης του επιβάλλει ποινή δις εις θάνατον και κάθειρξη 23 ετών, με τον Παπαχρόνη να εμφανίζεται αμετανόητος. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακούγοντας την ποινή, σηκώθηκε και χειροκροτώντας είπε: «Ευχαριστώ! Τι βάζετε τέτοιες ποινές; Πόσα χρόνια θα ζήσουμε; Στείλτε με στο απόσπασμα, γιατί αν βγω έξω, πάλι τα ίδια θα κάνω».

 

 

Η ποινή του που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και αποφυλακίστηκε υπό όρους το 2004, έπειτα από 22 χρόνια εγκλεισμού.

 

 

Το έγκλημα του αιώνα

 

 

 

 

Οι πέντε δολοφονίες συγγενικών του προσώπων, που διέπραξε ο 24χρονος φοιτητής Θεόφιλος Σεχίδης σε διάστημα μικρότερο του ενός 24ώρου στη Θάσο, προκάλεσαν σοκ στο πανελλήνιο και «άνοιξαν» μια νέα σελίδα στην έρευνα της εγκληματικής συμπεριφοράς στην Ελλάδα.

 

 

Τον Αύγουστο του 1996, ο Σεχίδης ξεκληρίζει ολόκληρη την οικογένειά του, δολοφονώντας γονείς, αδερφή, γιαγιά και έναν θείο του.

 

 

Αφού τεμάχισε τα πτώματα τους, στη συνέχεια πέταξε μερικά κομμάτια στη χωματερή της Καβάλας, περνώντας τα απέναντι με το φέριμποτ μέσα σε σακούλες απορριμμάτων. Κάποια άλλα τα είχε φυλάξει στην κατάψυξη του σπιτιού του.

 

 

Η πενταπλή δολοφονία των κυνηγών

 

 

Ένα κοπάδι πρόβατα, ένας φράχτης και λίγο πατημένο τριφύλλι ήταν οι αφορμές για ένα από τα πιο συγκλονιστικά εγκλήματα των τελευταίων δεκαετιών.

 

 

Το απόγευμα της 25ης Nοεμβρίου του 2006, πέντε κυνηγοί, όλοι συγγενείς μεταξύ τους, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες δύο βοσκών, πατέρα και γιου, επειδή μπήκαν στα χωράφια τους. Ο 37χρονος Διονύσης Φούκας, καταδικασμένος σήμερα σε ισόβια, όπως και ο πατέρας του, Λυσίμαχος, σήκωσε την καραμπίνα και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως.

 

 

Από τις σφαίρες του έπεσαν νεκροί και οι πέντε κυνηγοί.

 

 

Αικατερίνη Δημητρέα

Η «δηλητηριάστρια»

 

 

 

 

Έγινε γνωστή και ως η «δηλητηριάστρια της Μάνης». Η Αικατερίνη Δημητρέα ήταν η πρώτη Ελληνίδα κατά συρροή δολοφόνος. Η 42χρονη ήταν χωρισμένη και μεγάλωνε μόνη της την ανήλικη κόρη της στο Νεοχώρι Μεσσηνίας. Ο κόσμος έκανε λόγο για μια ήρεμη γυναίκα που δεν είχε προκαλέσει ποτέ προβλήματα με τη συμπεριφορά της.

 

 

Όμως, στην πορεία αποδείχτηκε πως κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά στο μυαλό της, αφού σχεδόν ξεκλήρισε την οικογένεια της. Όλα ξεκίνησαν στις 27 Μαΐου του 1962, όταν δηλητηρίασε την 80χρονη μητέρα της ρίχνοντας παραθείο στο φαγητό της.

 

 

Ο θάνατος της ηλικιωμένης γυναίκας προήλθε από εμβολή καρδιάς και κανείς δεν υποψιάστηκε τη Δημητρέα. Το ίδιο συνέβη και λίγους μήνες αργότερα, όταν και δηλητηρίασε με τον ίδιο τρόπο την ξαδέρφη της, μόνο που αυτήν τη φορά οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ο θάνατος της νεαρής γυναίκας οφειλόταν σε κάταγμα στο κεφάλι που προκλήθηκε από την πτώση της στο πάτωμα.

 

 

Η 42χρονη στάθηκε τυχερή και στον τρίτο της φόνο. Χρησιμοποίησε ακριβώς την ίδια τακτική, για να βγάλει από τη μέση τον αδερφό της, με τους γιατρούς να κάνουν λόγο για ανακοπή καρδιάς. Η τύχη τής γύρισε την πλάτη, όμως, όταν έδωσε έναν δηλητηριασμένο λουκουμά στον πεντάχρονο ανιψιό της. Ο μικρός έπεσε κατευθείαν στο έδαφος και εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα. Επίσημη αιτία θανάτου, η δηλητηρίαση και μοναδικός ύποπτος η θεία του, η οποία και συνελήφθη.

 

 

Η Δημητρέα ομολόγησε το έγκλημά της και πρόσθεσε πως είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει και άλλους συγγενείς της. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, ήθελε να πάρει εκδίκηση από τους δικούς της για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο της φέρονταν.
Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 10 Απριλίου του 1964.