Το 1899, ένας δημοσιογράφος της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro, εξέτασε τη ζημιά που είχαν κάνει οι Παριζιάνοι στον Bièvre, έναν ποταμό που για εκατοντάδες χρόνια διέσχιζε το νότιο Παρίσι, ενώνοντας τον Σηκουάνα κοντά στο Jardin des Plantes.

«Ρέει αργά, λιπαρός και μαύρος, γεμάτος οξέα, διάστικτος με σαπουνάδες και σάπιες φλύκταινες», παρατήρησε. «Στο αραιό και άθλιο χορτάρι, ξεφλουδισμένο σαν την πλάτη φθαρμένου αλόγου, αναπτύσσονται σε αφθονία παρασιτικά φυτά», πρόσθεσε.

Ο υδάτινος δρόμος, με μέσο πλάτος 13 πόδια, είχε εμφανιστεί στην αναγεννησιακή ποίηση του Φρανσουά Ραμπελέ και στους «Άθλιους» του Βίκτωρος Ουγκώ. Αλλά καθώς η βιομηχανική επανάσταση απογειώθηκε, μάζες βυρσοδεψείων, βαφείων και πλυντηρίων χρησιμοποίησαν και κακοποίησαν τα νερά του Bièvre, αφήνοντάς τον να μοιάζει με υπαίθριο υπόνομο, τον οποίο οι αρχές αποφάσισαν να ασφαλτοστρώσουν.

«Αύριο», θρηνούσε η Le Figaro καθώς πλησίαζε ο 20ός αιώνας, «αυτό το κάποτε “όμορφο ποτάμι” … θα περιφραχθεί με τείχη και θα γίνει καταραμένο όπως μια μάγισσα κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα, και σε αυτή την παράξενη και έρημη κοιλάδα … θα υψωθεί μια νέα συνοικία με ψηλά και απαίσια κτίρια».

Το τελευταίο τμήμα του ποταμού Bièvre στο Παρίσι σφραγίστηκε το 1912. Έκτοτε, διάφορες εκστρατείες πολιτιστικής κληρονομιάς εργάζονται για την επαναλειτουργία του. Αλλά καμία δεν τα κατάφερε: τα νερά του δεν περνούν πλέον καν κάτω από την πόλη, αφού έχουν αποκοπεί σε πόλεις που βρίσκονται πιο κοντά στην πηγή του, 13 μίλια νοτιοδυτικά του Παρισιού.

Η παρακάτω επισκόπηση από το TIME δείχνει την ιστορική ροή του Bièvre στο νότιο τμήμα του Παρισιού, όπου συναντήθηκε με τον Σηκουάνα κοντά στο Jardin des Plantes, ένα βοτανικό κήπο στο 5ο διαμέρισμα.

Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr