Αν ψάχνατε πού να δώσετε τα εύσημά σας για την τηγανητή πατάτα, να τι πρέπει να ξέρετε. Οι Αμερικάνοι τις ονομάζουν “french fries” με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να υποθέτουν ότι προέρχονται από τη Γαλλία. Είναι, όμως, όντως έτσι; Η απάντηση είναι όχι ακριβώς.
Η ακριβής τους προέλευση διχάζει, με το Βέλγιο και τη Γαλλία να διεκδικούν τον τίτλο, αλλά στην πραγματικότητα, η ζυγαριά γέρνει προς το Βέλγιο. Γυρνώντας πίσω στον 16ο αιώνα, οι πατάτες δεν ήταν γνωστές στην Ευρώπη, μέχρι οι Ισπανοί να τις φέρουν από το Περού στην πατρίδα τους.
Από εκεί έφτασαν στη συνέχεια στην Ιταλία και σε όλη την υπόλοιπη ευρωπαϊκή «γειτονιά». Όταν, λοιπόν, η πατάτα συστήθηκε στην Ευρώπη, η Ισπανία είχε τον έλεγχο της περιοχής του σημερινού Βελγίου, που σημαίνει ότι οι κάτοικοι ήταν από τους πρώτους της ηπείρου που ήρθαν σε επαφή με αυτό το λαχανικό.
Σύμφωνα με αναφορές, η ιστορία της τηγανητής πατάτας στο Βέλγιο ξεκινά από τα 1700, όταν οι Βέλγοι τηγάνιζαν παραδοσιακά πολύ μικρά ψάρια για το γεύμα τους.
Όταν τα ποτάμια πάγωσαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αναγκάστηκαν να στραφούν στο next best thing, που ήταν η πατάτα. Την έκοψαν μάλιστα έτσι ώστε να θυμίζει το μέγεθος του μικρού ψαριού και την τηγάνισαν. Γιατί, όμως, ονομάζονται “French” fries;
Ο λόγος είναι ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι γάλλοι στρατιώτες έμαθαν τις τηγανιτές πατάτες από τους Βέλγους κατά τον Γαλλο-Αυστριακό πόλεμο το 1859. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, παρ’ όλο που η Γαλλία δεν ανακάλυψε τις τηγανητές πατάτες, τις έκανες δημοφιλείς στον υπόλοιπο κόσμο.
Στην πραγματικότητα, μάλιστα, δεν ήταν εύκολο να μπει η τηγανητή πατάτα στη γαλλική δίαιτα, με τους περισσότερους Γάλλους να της… γυρνούν την πλάτη. H γαλλική πλευρά ωστόσο έχει τη δική της ιστορία, που ξεκινά με τον φαρμακοποιό και αγρονόμο Antoine-Augustin Parmentier, ο οποίος έφερε την πατάτα στην αντίληψη σημαντικών ανθρώπων, όπως ο Benjamin Franklin και η Μαρία-Αντουανέτα.
Προσέλαβε μάλιστα φύλαξη στην καλλιέργειά του, για να δείξει ότι επρόκειτο πραγματικά για κάτι πολύ σημαντικό, συμβουλεύοντας τους φύλακες να δεχτούν δωροδοκίες προκειμένου να αφήσουν κόσμο να «κλέψει» τις πατάτες. Παρά τις ύπουλες προσπάθειες του Parmentier, οι πατάτες δεν θα γίνονταν αποδεκτές από τους Γάλλους μέχρι το 1785 και την πείνα της εποχής, η οποία τους ανάγκασε να τις καταναλώσουν.
Τις επόμενες δεκαετίες, οι σεφ στο Παρίσι άρχισαν να τις κόβουν σε λωρίδες και να τις τηγανίζουν, ονομάζοντάς τες “frites”. Παρά την ιστορία των Γάλλων, όμως, οι Βέλγοι έχουν κερδίσει από τους περισσότερους τον τίτλο αυτών που την ανακάλυψαν και την πρόσφεραν απλόχερα στην ανθρωπότητα.